فراوانی هیپونتیلاسیون در هیپوتیروئیدی تحت بالینی و بالینی

Abstract

هدف از این مطالعه, بررسی فراوانی هیپونتیلاسیون در هیپوتیروئیدی تحت بالینی و بالینی می باشد. در این مطالعه مورد شاهدی، 95 فردمونث 18 تا 65سال مراجعه کننده به یک درمانگاه دانشگاهی تحت بررسی قرار گرفتند. درگروه کنترل وهمچنین در بیماران با هیپوتیروئیدی، قبل از شروع لووتیروکسین - در صورتی که به آن نیاز داشتند- دیاکسیدکربن انتهای بازدم ((Et-CO2 و تعداد تنفس، حین تنفس طبیعی و آرام، اندازه‌گیری شد. شاخص توده بدن ( (BMI محاسبه گردید و سطوح هورمون محرک تیروئید (TSH) و تیروکسین آزاد (( FT4 نیز برای تمام بیماران و افراد نرمال اندازه‌گیری شد. اندازه دیاکسیدکربن انتهای بازدم برای گروه هیپوتیروئیدی تحت بالینی بصورت معنیداری کمتر از گروه کنترل سالم بود (75/279/31 در مقابل 38/281/33، 012/0=p). گروه هیپوتیروتیدی بالینی (overt) نیز نسبت به گروه کنترل سالم CO2 انتهای بازدم پایینی داشت(07/313/32، 048/0=p). همبستگی معنیداری بین سطوح FT4 و TSH از یک طرف و EtCO2 از طرف دیگر در این سه گروه مورد مطالعه وجود نداشت. (11/0=r وp=0/28 ،28/0=r و 22/0=p). یک همبستگی مثبت بین BMI و Et-CO2 یافت شد (28/0=r و 005/0=p).