بررسی اسپرماتوژنز، پارامترهای سیمن و لقاح خارج از بدن در موشهایی که طی تکامل جنینی در معرض تاموکسیفن قرار گرفته اند

Abstract

هدف از برسی حاضر مطالعه اسپرماتوژنز و میزان باروری در موش های بالغی است که مادران آنها طی دوره حاملگی تاموکسیفن دریافت کرده است.در این بررسی 30 سرموش سوری ماده و15سر موش سوری نر برای عمل جفت گیری انتخاب شدند. از روز 13 حاملگی موشها داروی تاموکسیفن را به میزان mg/kg 5 بصورت داخل صفاقی دریافت کردند و بعد از تولد نوزادان ماده از نر جدا شده و تا دوره بلوغ تحت مراقبت در شرایط استاندارد قرارگرفتند. پس از رسیدن به سن بلوغ موشهای بالغ با روش جابجائی گردنی کشته شدند و اسپرمهای آنها ازانتهای اپیدیدیم جمع آوری شدند. سپس این اسپرم ها، پس از آماده سازی برای انجام لقاح به قطرات محیط کشت حاوی اووسیت اضافه شدند. 48ساعت پس از تلقیح مصنوعی، تعداداووسیتهای لقاح یافته شمارش و درصدآنهامشخص گردید. برای بررسی اسپرماتوژنز، بیضه ها برداشته شدند و پس از مقطع گیری ورنگ آمیزی بامیکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. درپارامترهای سیمن با گرفتن اسپرمها از اپیدیدیم وابتدای دفران و بااستفاده از میکروسکوپ نوری در 5 میدان مختلف پارامترهای سیمن موردبررسی قرار گرفتند. درهرمیدان تعداد کلی اسپرمها شمارش شدند، درصد تحرک اسپرمهای شمارش شده ونوع تحرک آنها(سریع،آهسته،درجا) و اسپرمهای آنورمال معین شد. نتایج حاصل از IVF نشان داد که نسبت اووسیت های لقاح یافته با اسپرم های موش های گروه آزمایش بطور معنی داری کمتر از نسبت اووسیتهای لقاح یافته توسط اسپرم موشهای گروه کنترل میباشد . مطالعات هیستولوژک نشان داد که تعداد سلولهای اسپرماتوژنیک و سرتولی در لوله های سمینی فر در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری داشتند.