تاثیر فاصله زمانی از ایجاد ترومای نافذ شکم بر نتایج لاواژ تشخیصی شکم در نمونه های حیوانی

Abstract

هدف از این مطالعه تعیین میزان اثر بخشی سطح آلکان فسفاتاز و آمیلاز در نمونه لاواژ حیوانی در تشخیص آسیب احشایی شکم و تاثیر فاصله زمانی از ایجاد ترومای نافذ شکم بر نتایج لاواژ تشخیصی می باشد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر گروه شامل 15 موش آزمایشگاهی با ترومای نافذ شکمی با آسیب احشایی بعنوان گروه مورد و 15 موش آزمایشگاهی بدون آسیب احشایی بعنوان گروه شاهد بودند. جراحی تحت بیهوشی با کتامین صورت گرفت. انسیزیون بالای شکم ایجاد شده و روده ها، کبد و...نمایان شد. در موشهای مورد در هر گروه آسیب احشایی ایجاد گردید.ما در گروههای 1و 2و3 سطح WBC ،آلکان فسفاتاز و آمیلاز را به ترتیب 1 و 6 و 12 ساعت پس از وقوع تروما اندازه گرفته و در هر دسته، نتایج لاواژ موشها با آسیب احشایی با گروه کنترل همان دسته مورد مقایسه قرار دادیم. اطلاعات در نرم افزار SPSS 16 تحت آنالیز قرار گرفت. تفاوت میان دو گروه توسط تست های آماری Tمورد اررزیابی قرار گرفته و P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شده است. اگر چه در سطح WBC مایع لاواژ حیوانات در ساعات اول بین گروه مورد (با آسیب احشایی) و گروه شاهد(بدون آسیب احشایی) تفاوت معنی دار یافت نشد(018/0 =P).سطح WBC، آلکان فسفاتاز و آمیلاز مایع صفاقی در حیوانات با پرفوراسیون در مقایسه با گروه کنترل در زمان 6 و12 ساعت پس از تروما افزایش چشمگیری داشت(005/0>P).