پارگی ناخواسته دورمر در اعمال جراحی ستون فقرات کمری

Abstract

This study aims at determining the frequency of the incidental dural tears in lumbar spine surgery and evaluating the patients characteristics as well as the therapeutical options. In a descriptive cross-sectional study, 1116 patients underwent lumbar spine surgery were recruited in Tabriz Shohada Hospital during a one year period. Incidental dural tear was documented in 92 (8.2%) cases. The characteristics of the patients with dural tear, as well as the operation type, treatment type and short-term consequences were determined. Frequency of the incidental dural tear was 8.2% in lumbar spine surgeries. This rate was 12.13%, 2.36% and 18.74% in patients with discectomy for lumbar spine herniation, fusion and revisions, respectively. The most common location was at L4-S1 levels. With increasing number of operated levels, the rate of incidental dural tear was diminished. The mean age of patients with the incidental dural tear was 48.2513.55 (28-77) years, with a male to female ratio of 1.03 to 1. Insertion of drains, putting gel foam, grafting and direct suturing were employed in 98.5%, 98.5%, 73.1% and 40.3% of the cases, respectively in some cases we didnt use direct suture that called indirect suture group (insertion of drains , putting gel foam, grafting) . During hospitalization, fever and CSF leak were documented in 7.5% and 3% of the patients. Infection of the wound, vomiting, neural damage, headache, vertigo and need for reoperation were documented in 1.5% for each one., هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پارگی تصادفی دورامر طی جراحی فقرات کمری و بررسی مشخصات بیماران و نیز روش های درمانی است. در یک مطالعه توصیفی و مقطعی، 1116 مورد جراحی فقرات کمری طی مدت یک سال در بیمارستان شهدا تبریز بررسی شدند. پارگی تصادفی دورمر در 92 (2/8%) بیمار وجود داشت. مشخصات بیماران دچار پارگی تصادفی دورمر و نیز نوع عمل جراحی، نوع درمان بکار گرفته شده و نتایج کوتاه مدت در این بیماران تعیین و ثبت گردید.درصد فراوانی پارگی ناخواسته دورمر در اعمال جراحی فقرات کمری 2/8% بود. این میزان در دیسککتومی برای هرنی دیسکال کمری، فیوژن و اعمال جراحی مجدد بترتیب13/12%، 36/2% 74/18% بوده است. شایع ترین محل پارگی دورمر، اعمال جراحی L4-S1 بوده است. با افزایش تعداد سطوح عمل شده، فراوانی پارگی دورمر کاهش یافته است. سن متوسط بیماران دچار پارگی ناخواسته دورمر، 55/1325/48 (77-28) سال و نسبت بیماران مذکر به مونث 3/1 به 1 بود. درناژ، تعبیه ژل فوم، تعبیه گرافت و بخیه مستقیم بترتیب در 5/98%، 5/98%، 1/73% و 3/40% موارد بکار رفته بود. در تعداد از موارد از بخیه استفاده نشده که به عنوان ترمیم غیر مستقیم محسوب شده است. طی بستری بیمارستانی تب و ترشح مایع مغزی-نخاعی بترتیب در 5/7 و 3 درصد موارد وجود داشت. عفونت زخم، استفراغ، آسیب عصبی، سردرد، سرگیجه و نیاز به عمل جراحی مجدد هر یک در 5/1% موارد ثبت گردید.