بررسی پاسخ به درمان به آرسنیک تری اکسید در بیماران میلوم مولتیپل مقاوم

Abstract

This study was designed and carried out to evaluate the efficacy and possible side effects of ATO on patients with refractory multiple myeloma. This study carried out on myeloma patients whose diseases were at least refractory to two standard treatment regimens. Arsenic trioxide was administered as an intravenous infusion at a dose of 0.25 mg/kg/d for 5 d/week during the first 2 consecutive weeks of each 4-week cycle with 2 week rest between two consecutive cycles. Patients who completed one 4-weak cycle were evaluated for response to treatment. 12 patients with median age of 63 years and with refractory disease to conventional treatment regimens received arsenic trioxide .10 patients tolerated at least one treatment cycle. Evaluation of response to treatment was possible only in 4 patients in whom the disease was stable. 2 patients died during second cycle of treatment. At the end of third cycle one patient had more than 50 percent decrease in serum protein electrophoresis. Only one patient could complete all 6 cycles of treatment. During treatment, some adverse events such as increase in liver enzymes, progressive increase in plasma creatinine and neutropenia associated with fever and sore throat requiring antibiotic therapy, whichever occurred in one patient, were observed. In some cases, also, mild side effects including pruritus, nausea and vomiting, lower extremities edema and noninfectious diarrhea occurred which were relieved spontaneously or with supportive therapies., این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات ATO بر بیماران مبتلا به مولتیپل میلوم مقاوم به درمان و عوارض احتمالی آن طراحی و اجرا گردید. این مطالعه روی بیماران میلومی که حداقل به 2روش درمان استاندارد مقاوم بودند انجام شد. پروتکل مورد استفاده شامل انفوزیون دارو با دوز0.25mg/kg/day طی 5 روز هفته بمدت 2 هفته متوالی با 2 هفته استراحت در فواصل بین درمانها بود. در پایان هفته 4 بیماران از نظر پاسخ به درمان ارزیابی شدند. 12بیمار مقاوم به روشهای شیمی درمانی معمول با متوسط سنی 62 سال تحت درمان با آرسنیک تری اکسید قرار گرفتند. 10 بیمار حداقل یک دوره درمانی را تحمل کردند. ارزیابی پاسخ به درمان تنها در4 بیمار امکانپذیر بود که بیماری در آنها ثابت ماند. در حین دوره دوم 2 بیمار فوت کردند. در پایان دوره سوم یک بیمار کاهش بیش از 50 درصد در الکتروفورزیس پروتئین های سرم داشت. یک بیمار توانست 6 دوره کامل درمان را به اتمام رساند. در طی درمان عوارضی مانند افزایش آنزیم های کبدی، افزایش کراتینین سرم با سیر پیشرونده و نوتروپنی همراه تب و گلودرد نیازمند درمان با آنتی بیوتیک، هر کدام در یک بیمار مشاهده شد. همچنین عوارض جزئی شامل خارش، تهوع و استفراغ، ادم اندام تحتانی و اسهال غیر عفونی در مواردی ایجاد شد که با درمانهای نگهدارنده یا خودبخود برطرف گردید.