تاثیر فرآورده های پلاکتی در بهبود عملکرد قلبی و رگ سازی پس از انفارکتوس تجربی در خرگوش

Abstract

Platelet preparation contain a number of different growth factor so that in this study, theirs role in angiogenesis after myocardial infarction was studied in animal models. 45 Rabbits in experimental studied were selected and matched including by sex and weight. 15 rabbits in group one were treated with platelet rich plasma after 3 days of myocardial infarction and 15 rabbits in group two were treated with platelet rich plasma added by two unit of whole blood. In control group 15 rabbits were treated only normal saline and chloride calcium. After treatment all rabbits were investigated by immunoassay and histological ways. Histological finding was showed significant difference in trichrom in infracted widespread area (p=.017 , p=.007) in control group with group one and two. There was significant difference in actin in immunoassay between control group and group one and two( p=.022 , p=0.003).In von-willbrand factor was no significant difference among groups. In infracted area fibrosis was significant relation with decrease of von-willbrand factor(p < 0.001 r=- 0.5 )., هدف از این مطالعه, بررسی نقش فراورده های پلاکتی در رگزایی بعد از انفارکتوس قلبی در مدل های حیوانی می باشد. 45 خرگوش در یک مطالعه تجربی بعد از همسان سازی بر اساس جنس و وزن مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه 1, 15 خرگوش فقط با سرم نرمال سالین و کلراید کلسیم درمان شدند و 15 خرگوش در گروه دو تحت درمان با پلاسمای غنی از پلاکت حاصل از 1 واحد خون کامل و 15 خرگوش دیگر نیز در گروه سه تحت درمان با پلاسمای غنی از پلاکت حاصل از دو واحد خون کامل قرار گرفتند. بعد از انجام درمان از طریق روش های ایمونولوژی و هیستولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های حاصل از هیستولوژی تفاوت آماری از نظر رنگ آمیزی تریکروم در وسعت ناحیه انفارکته (P=0/017 و P=0/007) بین گروه کنترل و گروه یک و دو بود. در مورد اکتین نیز بر اساس سنجش ایمونوهیستوشیمی تفاوت آماری معنی دار ی (p=0/022 و p=0/003) بین گروه کنترل و گروه یک و دو وجود داشت. فاکتور ون ویلبراند تفاوت آماری معنی داری در بین گروه ها نداشت. بین فیبروز ناحیه انفارکته و کاهش فاکتور ون ویلبراند ارتباط آماری معنی داری (r=-0/5 و p<0/001) دیده شد.