مقایسه میزان بهبود زخم های سوختگی سطحی با نرمال سالین و سیلور سولفادیازین در موش

Abstract

هدف از این مطالعه, مقایسه میزان بهبود زخم های سوختگی سطحی با نرمال سالین و سیلور سولفادیازین در موش می باشد. در یک کارآزمایی بالینی یک سوکور, 40 موش ماده با وزن 180-220 گرم انتخاب شده و به دو گروه 20 تایی بطور تصادفی تقسیم شدند. پس از بیهوشی, زخم سوختگی درجه IIa بر پشت موش ها بوسیله تماس با آب جوش بشکل دایره ای با قطر 1 سانتی متر ایجاد شد. در یک گروه از نرمال سالین استفاده شد (گروه مداخله, NS) و در گروه دیگر سیلورسولفادیازین بکار رفت (گروه شاهد, SSD). میزان اپتلیزاسیون ( قطر زخم ) و نیز درجه رویش مو در روزهای 3, 7 و 14 پس از مداخله اندازه گیری شد. اطلاعات بین دو گروه مقایسه گردید. متوسط قطر زخم در روز 3 تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (72/0+-10/9 در برابر 94/0+-55/9 میلی متر بترتیب در گروه های SSD, NS؛ 089/0=p). متوسط قطر زخم بطور معنی داری در روز 7 در گروه NS کمتر بود (80/0+-30/7 در برابر 45/1+-00/9 میلی لیتر؛ 001/0 >p). متوسط قطر زخم در روز 14 تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (66/1 +- 45/4 در برابر 40/2 +- 90/4 میلی متر بترتیب در گروه های NS وSSD؛ 495/0=p). متوسط درجه رویش مو در روز 3 تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (44/0 +- 25/1 در برابر 44/0 +- 25/1 بترتیب در گروه های NS وSSD؛ 1=p). همچنین متوسط درجه رویش مو در روز 7 تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (79/0 +- 00/2 در برابر 55/0 +- 10/2 بترتیب در گروه های NS و SSD؛ 647/0 = p). متوسط درجه رویش مو در روز 14 نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (60/0 +- 2/40 در برابر 67/0 +- 35/2 بترتیب در گروه های NS و SSD؛ 805/0=p).