مقایسه کارایی مترونیدازول با کلاریترومایسین در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در کودکان

Abstract

هدف از این مطالعه مقایسه کارایی دو روش درمانی در ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کودکان می باشد.در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور، 77 کودک 4 تا 15 ساله که به بخش آندوسکوپی مرکز آموزشی - درمانی کودکان تبریز مراجعه کرده بودند و آندوسکوپی و بیوپسی معده در آنها انجام شده بود و در پاتولوژی وجود هلیکوباکترپیلوری اثبات شده بود انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه درمانی A و B تقسیم شدند.در نهایت 38 بیمار در گروه A و 32 بیمار در گروه B قرار گرفتند. گروهA رژیم دارویی PAM (امپرازول - آموکسی سیلین و مترونیدازول) و گروه B رژیم دارویی PAC (امپرازول - آموکسی سیلین و کلاریترومایسین) به مدت دو هفته دریافت کردند. جهت تعیین ریشه کنی در بیماران، 8 هفته پس از شروع درمان UBT (تست اوره تنفسی با کربن نشاندار 13) انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.15 رد بررسی و تجربه و تحلیل آماری قرار گرفت و مقادیر P کمتر تز 05/0 معنی دار تلقی شد.بیشترین علامت بالینی اولیه در کودکان مراجعه کننده دل درد مزمن بود (3/81 درصد بیماران گروه PAM و 3/76 درصد بیماران گروه PAC). تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه ار نظر وجود دل درد مزمن در علایم اولیه، وجود نداشت.(41/0=P).عوارض جانبی دارویی در 7/23 درصد بیماران گروه PAM و 7/19 درصد بیماران گروه PAC مشاهده گردید. در اکثریت بیماران در هر گروه بعد از درمان ریشه کنی بهبودی علایم اعم از بهبودی کامل و نسبی وجود داشت (در 1/92 درصد بیماران گروه PAM و 2/91 درصد بیماران گروه PAC). و بین دو گروه نیز تفاوت معنی دار آماری از نظر بهبود علایم اولیه مشاهده نگردید. (64/0=P). در اکثریت کودکان در هر دو گروه ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری وجود داشت .(9/78 درصد در گروه PAM و 4/84 درصد در گروه PAC) تفاوت معنی دار آماری بین میزان ریشه کنی در دو گروه مشاهده نگردید(39/0=P).