تعیین فراوانی هپاتیت Eو A در بیماران مزمن کبدی در کلینیک شیخ الرئیس

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی شیوع عفونت هپاتیت A و E در افراد دچار بیماری مزمن کبدی است. سرواپیدمیولوژی ویروسهای هپاتیتی A و E در بیمار کبدی مزمن مراجعه کننده به کلینیک شخ الرئیس ت200ز ارزیابی شد. فرد (اهداکننده خون با LFT نرمال) بعنوان گروه شاهد (همسان از نظر جنس و سن) در نظر گرفته ش188سطح آنتی بادی های ضد ویروس هپاتیت A و E بوسیله روش ELISAIIاندازه گیری شد. شیوع عفونت های هپاتیت A و E در بیماران و گروه شاهد ارزیابی گردید. رابطه عفونت در بیماران کبدی مزمن با علت زمینه ای بیماری کبدی و مشخصات بیماران (سن، جنس، محل سکونت، تعداد خانوار و سطح تحصیلات) مشخص گردید. بیمار مزمن کبدی، مذکر و مونث با سن متوسط + سال وارد مطالعه شدند. فرد سالم همسان از نظر سن و جنس نیز بعنوان گروه شاهد در نظرگرفته شدند. میزان عفونت هپاتیت A و E در بیماران کبدی بترتیب درصد و درصد بود. این مقادیر در گروه شاهد200 درصد و درصد بود p) بت168ب و32 ). در گروه مورد، متوسط سن1814ارا4816 آنتی بادی مثبت ضد ویروس هپاتی188 بیشتر از بقیه بود ( سال دربرابر سال‌؛ p کمتر از ). تفاوت معنی دار از نظر جنسیت (=(p، علت بیماری کبدی ( =(p، محل سکونت (=(p، تعداد خانوار (=(p و سطح تحصیل965(=(p 271د نداشت. بیماران روستایی در گروه با بیماری کبد100 تست هپات161E بیشتر بودند (=(p، د ر0015 س0010فاکتورها تفاوت معنی داری بین دو گروه اخیر نبود p) بیشتر از )