مقایسه تاثیر فنوباربیتال تزریقی عضلانی با خوراکی در پیشگیری از تکرار تشنج در طی بیماری تبدار دربیماران با تب تشنج ساده

Abstract

هدف از این مطالعه، تعیین میزان تاثیر و سالم بودن فنوباربیتال تزریقی و خوراکی در پیشگیری از تکرار تشنج در مرحله حاد بیماری تب دار در کودکان بستری شده با تب تشنج ساده بود. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، کودکانی که از لحاظ عصبی سالم بوده و با تشخیص اولین حمله تب تشنج ساده در بیمارستان کوکان تبریز بستری شدند در سه گروه، مورد (دریافت کننده فنوباربیتال عضلانی) و گروه مورد (دریافت کننده فنوباربیتال خوراکی) و گروه شاهد (بدون فنوباربیتال) قرار گرفتند. برای گروه مورد ( نفر) در1مرحله حاد بیماری تب دار ابتدا فنوباربیتال به میزان mgkg وزن بدن ب2لوز به طریقه عضلانی و برای گروه مورد ( نفر) فنوباربیتال به میزان mgkg وزن بدن بولوز به طریق خوراکی داد ه شد. در هر دو گروه مورد،1فنو90ربیتال به میزان mgkg به طریقه خوراکی، ساعت بعد از تجویز دوز بولوز، تا فروکش کردن تب دا10 شد. گروه شاهد ( نفر) فنوباربیتال دریافت نکردند. میزان تکرار تشنج2در 90 مرحله حاد بیماری تب دار در دو گروه باهم مقای10 شد. گروه ها از نظر متغیرهای سن، جنس، سابقه بستری نوزادی، میزان تب، سابقه خانوادگی تب تشنج و سابقه خانوادگی صرع هم5ن بوده و اختلاف معنی دار ن12شتند. در گروه شاهد، در درصد موارد تشنج در طی مرحله حاد همان بیماری تبدار تکرارشد. در حا90که در گروه مورد در درصد موارد و در گروه مورد در درصدموارد تشنج در طی مرحله حاد همان بیماری تبدار تکرار شد و این اختلاف معنی دار بود. (=.(P سطح خونی فنوباربیتال، دقیقه بعد از دوز بارگیری در هر دو گروه مورد ( تجویز عضلانی و خوراکی ) در محدوده درمانی بوده و اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود