مقایسه اثر ضربان سازی فیزیولوژیک همزمان دهلیزها در پیشگیری از ریتم فیبریلاسیون دهلیزی در اعمال جرحی قلب باز با آمودارون

Abstract

هدف این مطالعه آینده نگر تصادفی شده، بررسی این دو روش و مقایسه مستقیم آنها با یکدیگر می باشد. بیمار به سه گروه کنترل ( نفر)، ضربان سازی200زیولوژیک همزمان دهلیزها ( نفر) و آمیو69ارون ( نفر) تقسیم شده اند.گروه اول فقط تحت مونیتورینگ قرار گرفت.63ای گروه دوم سیم پیس دهل68ی یکی در دهلیز راست و دیگری در حوالی سینوس کرونر تعبیه شد و بعد از اتمام جراحی و انتقال بیمار به ICU،ضربا2 سازی با ضربان بیشتر از ریت سینوسی بیمار و در محدودهmin برای مدت اقامت در ICU و حداکثر روز انجام گرفت . برای گروه سوم بعد از رسیدن بیمار به ICUآمیودارون با پروتکل معمول به صورت و10دی برای مدت مشابه گروه دوم تجویز گردید.آمیودارون از نظر آماری به طور80120یری باعث کاهش بروز AF بعد از CABGگردید...5P=002 RR reduction= 73ولی با وجود کاهش بروزAF در گروه ضربان سازی این میزان ارزش آماری نداشت (...(P=01 RR reduction=47 همچنین اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه آمیون دار و ضربان سازی یافت نگردید(...(P=059 RRreduction=45 از سوی دیگر تنها ،آمیون دار توانست طول مدت اقامت درICU را به طور واضحی کاهش دهد.(P=002)