مطالعه اعتبار چند تکنیک هدایت اعصاب حسی در تشخیص سندرم تونل کارپال

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی اعتبار چند تکنیک هدایت عصب (Nerve Conduction Study) حسی مدین در تشخیص CTS می باشد.مطالعه بر روی بیمار با تشخیص کلینیکی CTS و فرد سالم به ع85ان گروه کنترل برای آنالیز اعتبار تست های الکتر85یاگنوستیک انجام گرفت. تکنیک هایی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند، شامل: هدایت حسی عصب مدین در سگمان های بلند (Longsegment studies)، که شامل بررسی سرعت هدایت حسی مدین به صورت آنتی درومیک در سگمان های بلند م1انگشتان دست بود. بررسی سرعت هدایت حسی عصب مدین در سگمان کوتاه (Shortsegment study)که شامل بررسی سرعت هدایت عصب حسی مدین در سگمان کف دستمچ به صورت اورتودرومیک بود. بررسی هدایت حسی عصب مدین به صورت دو سگمانی (2segement st2dy) یا سانتی متر. کاهش سرعت هدایت نسبی (Relative slowing studies) که در آنها اختلاف زمان تاخیری و سرعت هدایت حسی عصب مدین با اعصاب حسی رادیال و اولناز، به ترتیب از انگشتان اول و چهارم مقایسه شد. بررسی نسبت3دیستوپروگزیمال .(DP Ratio) برای مقایسه تست ها از منحنی (ROC) receiver operating characteris147 استفاده شد و نقط4 cut off ایده آل برای هر تکنیک، تعیین گردید و اعتبار هر تست، بر اساس (LHR) Likelihood ratio مشخص شد. از میان تکنیک های Relative slowing studies اختلاف زمان تاخیری موج حسی رادیالمدین در نقطه cut offایده آل بیشتر از وتکنیک محاسبه سرعت هدایت حسی مدین 5ه صورت دو سگمانی در نقطهcut offایده آل کمتر از با LHRهای بی نهایت و معتبرترین تکنیک ها شناخته شدند. اختلاف زمان تاخیری موج حسی اولنازمدین و نسبت DP از نظر تشخیصی، نسبت به مطالعات سگمان بلند از انگشتان ،، و و سگمان کوتاه، معتبرتر بودند.