مقایسه نتایج حاصله از دوزهای 5 و 10 واحدی تس5 جل10 توبرکولین در بیماران دیالیزی مزمن

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی دو دوز متفاوت ( و واحدی) تو5رک10ین، در بیماران دیالیز مزمن است. بیمار دیالیزی مزمن (حداقل بمدت 146اه) در یک مطالعه توصیفیتحلیلی بررسی شدند. این بی6اران بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند؛ یک گروه ( بیمار) بوسیله دوز واحدی توبرکولین و گروه دیگر ( بیمار) توسط دوز واحدی توبرکولین بررسی گردیدن96 این افراد دچار بیما ی سل 5بوده، سابقه واکسیناسیون در طول عمر و تست تو50کولین جلدی طی یک ماهه10خیر را نداشتند؛ بهمین دلیل احتمال پدیده بوستر مرتفع گردید. همچنین هیچیک درمان های سرکوب کننده ایمنی دریافت نکرده و مبتلا به سوء تغذیه نبودند. قطر سفتی کمتر مساوی میلی متر بعنوان نتیجه تست در نظر گرفته شد. بیمار ( مذکر، مونث) با سن متوسط + سال بررسی شدند. میزان کلی نتیجه مثبت درصد بود. متوسط قطر سفتی + میلی متر بود. متوسط قطر سفتی در گروه و واحدی بترتیب + میلی متر و + میلی متر بود p)10ساوی ). میزان مثبت شدن تست بترتیب درصد و درصد بود p) مساو146 ). رابطه 86نی داری 60ن نتیجه تست جلدی توبرکولین 1497نسی5126ماران وجود نداشت p) مساوی ). با این وجود بیماران با تست589دی توبرکولین مثبت، بطور معنی داری م968تر 621ند p)مساوی ). میزان متوسط کلسیم خون دربیماران دارا5 نت10ه تست جلدی توبرکولین894بت 530ر معنی داری کمتر1083گرو796یگر بود p) مساوی ). سن بیما0115دارای نتیجه تست جلدی مثبت بطور معنی داری بیشتر 218 p) مساوی30 )