بررسی تغییرات آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به کهیر مزمن

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی تغییرات آزمایشگاهی در بیماران کهیر مزمن است بیمار دچار کهیر مزمن تایید شده 80 طی مدت ماه بررسی شدند بررسی های آزمایشگاهی شامل مدت سدیم14تاسیون گلبول قرمز، تعداد گلبول های سفید خون و درصد هر یک آنها، هموگلوبولین، هماتوکریت، تست های کبدی، رادیوگرافی از سینوس ها در موارد مشکوک، بررسی مدفوع، آنالیز و کشت ادرار، کشت ترشحات واژن در زنان مشکوک به واژینیت و بررسی عفونت هلیکوباکتر پیلوری در افراد مشکوک به گاستریت یا زخم معده، در بیماران و فرد سالم بعنوان گروه شاهد انجام و مقایسه گردید بیمار دچار کهیر مزمن، مونث و مذکر، با ستن متوسط + سال وارد مطالعه شدند در مقایسه نتایج بررسی های پاراکلینیک در دو گروه مورد و شاهد تعداد موارد با سرع80سدیمانتاسیون گلبول قرمز بالا طی ساعت های اول و دوم بطور معنی دار و مست80ی در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد46ود در مجموع34ا توجه به نتایج حاصل از بررس1505ی آ3338شگاهی، علت زمینه ای یا تشدید کننده کهیر مزمن تنها در درصد بیماران شناسایی گردید دلایل عفونی شایع ترین علت های یافت شده بودند