مقایسه اختلالات هدایت حرکتی در رادیکولوپاتی کمری خاجی و پلی نروپاتی آکسونال

Abstract

هدف از این مطالعه مقایسه اختلالات هدایت حرکتی در رادیکولوپاتی کمری خاجی و پلی نوروپاتی آکسونال می باشد افرادی در این مطالعه وارد شدند که معیارهای بالینی و الکتروفیزیولوژیک رادیکولوپاتی 15s1 و یا پلی نوروپاتی آکسونال داشتند برای کاهش عوامل مداخله کننده مربوط به سن بیماران مسن تر از سال از مطالعه کنار گذاشته شدند گروه آکسونوپاتی دیستال شامل مرد و زن، و گروه رادیکولوپاتی کمری خاجی شامل مرد و زن بود60 میانیگن minimal, mean and maximal latency موج F برای اعصاب تی بیال وپرونئال عمقی به وضوح19ر گروه د17ر نوروپاتی از گروه دچار رادیکولوپاتی کمری خاجی طولانی تر ب28((p22یانگین دامنه موجهای CMAP برای اعصاب تی بیال وپرونئال در گروه دچار نوروپاتی کمتر از گروه مقابل بوده ((p، و نیز میانگین persistence موج F نیز در گروه نوروپاتی پاین تر بود ((p ولی میانگین latency range موج F برای هر دو عصب د00001ه دچار رادیکولوپاتی بصورت معنی داری طولانی تر بود ((p، که این طولانی بودن بخصوص در مرود عصب پرونئال عمقی واضح تر است بدیهی است که در افراد جوان 00001 آنها کاهش واضح دامنه موج پتانسیلهای عمل اعصاب حسی SNAP، بصورت قابل اعتمادی قابل تفسیر می باش00001کید و تکیه زیاد بر مطالعات هدایت حرکتی، غیر ضروری می باشد همچنین وقتی دنراسیون در عضلات پروگزیمال عصب گیری شده از ریشه های L5S1 یافت می شود رادی00001اتی بسیار محتمل تر از نوروپاتی می باشد