مطالعه مقایسهای اثرات درمانی رسپیریدون و هالوپریدول در درمان اختلال هذیانی

Abstract

هدف از این مطالعه یافتن روشی مطمئن و کم عارضه جهت درمان اختلال هذیانی بعنوان یکی از مهترین و بالقوه خطرناکترین بیماریهای روانپزشکی است در این پژوهش تعداد بیمار که بر اساس معیارهای DSM IV و طبق تشخیص روانپزشک مبتلا به اختلال هذیا35 بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند قبل از شروع درمان GAF بیماران اندازهگیری شد سپس به یک گروه هالوپریدول با دوز درمانی متوسط و گروه دوم ریسپریدون با دوز متوسط داده شد طی دو ماه بررسی و انجام مصاحبه در طی درمان و اندازهگیری GAF در انتهای دوره درمان نتایج زیر بدست آمد در گروهی که ریسپریدون گرفتند جواب به درمان درصد بود که بالاتر از جواب به درمان گروهی بود که هالوپریدول گرفتند همچنین 4یانگین افزایش GAF نیز در گروهی که ریسپریدون گرفتند بالاتر از GAF افرادی بود که هالوپریدول گرفتند و بیمارانی که به درمان جواب ندادند در بین بیمارانی که ریسپریدون گرفتند 895درصد و بیمارانی که هالوپریدول گرفتند درصد بود که واضحا بیشتر از گروه اول بود