تولید آنتی بادی پلی کلونال علیه لنفوسیت های T انسان در خرگوش
چکیده
هدف از این کار تحقیقی تعیین توانایی خرگوش در تولید ATG بدنبال تزریق لنفوسیت های T جدا شده از خون محیطی انسان به خرگوش می باشد سلولهای تک هستهای خون محیطی فیبرین زدایی شده انسان، بر اساس اختلاف چگالی با فایکول های پاک FicollHypaque توسط سانتریفوژ جدا شده، سپس لنفوسیت های T در ضمن عبور از ستون پشم شیشه، بر اساس تفاوت تمایل آنها با مونوسیت ها و لنفوسیت های B در چسبیدن به نایلون وول از لنفوسیت های B و مونوسیت جدا شدند. لنفوسیت های T جدا شده بعد از شسشتو، در سه نوبت به فاصله سه هفته از یکدیگر، از طریق رگ مارژینال و با استفاده از سرنگ انسولین به خرگوش تزریق شد دو هفته پس از اولین تزریق و دو هفته بعد از سومین تزرریق از خرگوش خونگیری به عمل آمد، پس از جداسازی سرم، وجود و عیار آنتی بادی ضد تیموسیت انسانی در قالب ارزیابی میکروسیتوکسیسیته لنفوسیتی با ATG استاندارد مقایسه گردید سرم خرگوش و رقت آن در نمونهای که دو هفته پس از اولین تزریق لنفوسیت های Tگرفته شده بود از نظر شدت لیز لنفوسیت ها با ATG استاندارد قابل مقایسه بود و رقت از سرم خرگوش که دو هفته بعد از سومین تزریق بدست آمده بود، لنفوسیت های انسانی را با شدتی مشابه ATG استاندارد لیز نمود این افزایش عیار آنتی بادی، بوسیله ایمونیزاسیون ثانویه خرگوش با لنفوسیت های T انسان القا شده بود