بررسی بیماران مبتلا به انواژیناسیون دربیمارستان کودکان تبریز

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی بیماران مبتلا به انواژیناسیون و بررسی برخی متغیرها، مقایسه آن با آمارهای دیگر، کشف و اصلاح کاستی ها می باشد حجم نمونه بیمار می باشد نیمی از آنها مراجعه تاخیری و یک چهارم آنها، پرفوراسی126و گانگرن هنگام مراجعه داشتند شیوع بیماری در پسران برابر دختران، شایعترین سن درگیری ماهگی و بیشترین شیوع در تابستان بود شیوع درد شکم درصد، استفراغ درصد، دفع خون در231 اسهال درصد، مدفوع ژله کشمشی درصد و دیستانسی39 درصد بود تب، عدم دفع مدفوع، توده شکمی، بی اشتهایی، لتارژی و ...شیوع کمت79 داشتند درصد آن76 لوکوسیتوز داشتند سا60ه فامیلی در د48د، موارد مشابه قبلی درصد، جراح42شکم درصد، ترومای شکم 42درصد، و سابقه عفونت تنفسی در درصد بیماران، وجود داشت شایعترین محل، ایلئوکولیک بود Lead Point در درصد بیماران م6031ه شد دقت تشخیصی گرافی با باریم و سونوگرافی بطور قابل توجهی از گر396 ساده و معاینه بالینی بالاتر بود ع396های بعد از روشهای رداکسی238هیدروستاتیک مشاهده نشد ول396راحی های بدون رزکسیون و درصد موارد با رزک1984، عارضه دار بودند عود، بدون توجه به روش درمانی درصد و میزان مرگ ومیر درصد بود