بررسی نگرش کارورزان نسبت به آموزش طب سر پایی در بخش های زنان و مامایی

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی نگرش کارورزان نسبت به آموزش طب سر پایی در بخش های زنان و مامایی می باشد پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش : نظر خواهی از کیفیت آموزشی نظر خواهی در مورد توانائی اد1ره بیماریهای شایع تکمیل شد که در پایان ک2 گذاری شد و با روشهای آماری EPI6 تجزیه و تحلیل گردید. جمعیت مورد مطالعه اینترنهایی بودند که دوره کارورزی خود را در سال گذراندهاند. نفرکارورزان آقا و نفر خانم پرسشنامه را تکمیل نمودند که در مجموع کفایت زمان را برای دوره کارورزی زنان نامناسب ارزیابی کردند. مدت ح80ر اساتید را خوب ت84یف کردند ولی همکاری اسات50 را تا حدودی خوب ارزیابی کردند. همکاری دستیاران زنان و کادر درمانگاه را تا حدی مطلوب گزارش کردند. کاربرد مطالب تئوری تدریس شده در اداره بیماران سرپائی را تا حدی خوب ارزیابی نمودند که معنی دار بود ارزیابی کارورزان از تجهیزات درمانگاه مناسب بود. از دیدگاه کارورزان تنوع بیماران مراجعه کننده به درمانگاه تا حدی مناسب بود فضای فیزیکی را مناسب ارزیابی کردند. از نظر تعداد دانشجویان حاضر در درمانگاه نیز تعداد کارورزان را مناسب ولی تعداد دانشجویان اکسترن و مامایی را نا مناسب توصیف کردند کارورزان توانایی خود را در اداره بیماریهای شایع زنان و مامایی عمدتا متوسط ارزیابی کردند. در مورد اداره عفونت های دستگاه ادراری در حاملگی توانائیهایشان را بالا ودر مورد اداره اورژانسهای مامایی کم ارزیابی کردند. در ارزیابی توانایی اداره بیماریها دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت و توانایی کارورزان خانم بالاتر بود