بررسی فراوانی و علل عفونت ‌های بیمارستانی در مرکز آموزشی درمانی کودکان مردانی آذر تبریز

Abstract

عفونت‌های بیمارستانی (Nosocomial Infections-NIs) یکی از شایع‌ترین عوارض در بین کودکان بستری است و نه‌تنها در افزایش مدت‌زمان بستری در بیمارستان و هزینه‌های قابل‌توجه، بلکه در افزایش موربیدیته در کودکان نیز مسئول هستند. هدف این مطالعه بررسی فراوانی و علل عفونت‌های بیمارستانی در مرکز آموزشی درمانی کودکان مردانی آذر تبریز می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی پرونده تمام بیمارانی که از اول فروردین 1400 لغایت 29 اسفند 1401 در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز بستری و در بخش‌های مختلف مبتلا به عفونت بیمارستانی شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت (تعداد 625 بیمار). اطلاعات بیماران شامل اطلاعات دموگرافیک، نوع عفونت بیمارستانی (عفونت ادراری، پوستی، محل جراحی، خونی و تنفسی)، ارگانیسم مسئول عفونت، بیماری اولیه بیمار، بخش بستری بیمار، عوامل مؤثر و مساعدکننده بروز عفونت و اقدامات تهاجمی انجام شده برای بیمار (تعبیه کاتتر ادراری، کاتتر ورید مرکزی، اینتوباسیون، تعبیه کاتترهای درناژ و ...) بررسی و ثبت گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران، ۲/۲ ± ۳۲/۸ سال بود. جنسیت در اکثریت بیماران مذکر با فراوانی 378 مورد (5/60 درصد) بود. شایعترین میکروارگانیسم تشخیص داده شده به ترتیب شامل کلبسیلا با 72 مورد (5/11 درصد)، اشرشیا کلی با 37 مورد (9/5 درصد) و سودوموناس آئروژینوزا با 33 مورد (3/5 درصد) بود. شایعترین اقدامات تهاجمی به ترتیب شامل کاتتر شریان/ وریدی با 117 مورد (7/18 درصد)، کاتتریسم ادراری با 34 مورد (4/5 درصد) و انتوباسیون با 19 مورد (0/3 درصد) بود. شایعترین نوع عفونت تشخیص داده شده به ترتیب شامل Bloodstream infection با 214 مورد (2/34 درصد)، Urinary tract infection با 159 مورد (4/25 درصد) و Surgical site infection با 63 مورد (1/10 درصد) بود. بیشترین فراوانی عفونت‌های بیمارستانی به ترتیب مربوط به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) با 206 مورد (0/40 درصد)، بخش مراقبت‌های ویژه کودکان (PICU) با 155 مورد (8/24 درصد) و خون با 114 مورد (2/18 درصد) بود. بستری طولانی، نوتروپنی، استفاده از کاتتر ورید مرکزی و تجویز کارباپنم ها ریسک فاکتورهای پیش بینی کننده ابتلا به عفونت بیمارستانی در کودکان بستری می باشند.