بررسی تغییرات بیان ژن NR3C1 در بیماران مبتلا به ناشنوایی ناگهانی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات بیان ژن NR3C1 در بیماران مبتلا به ناشنوایی ناگهانی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به‌صورت گذشته‌نگر انجام شد، تعداد 80 نمونه به‌طور مساوی در دو گروه 40 نفره افراد بیمار مبتلا به SSNHL که بیماری آن‌ها توسط پزشک متخصص تائید شده است و افراد سالم فاقد آسیب‌های شنوایی، مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه‌گیری این طرح به‌صورت دسترسی آسان بود. بعد از انتخاب بیماران، از افراد شرکت‌کننده نمونه‌های خونی (پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی)، به میزان 5 سی‌سی خون جمع‌آوری شد. جهت حفاظت از RNA ها نمونه‌ها سریعاً به دمای 80- منتقل شد. با استفاده از محلول ترایزول اقدام به استخراج RNA از خون شد؛ سپس با استفاده از کیت‌های مخصوص سنتز cDNA اقدام به سنتز cDNA برای ژن‌ها شد. در نهایت با استفاده از کیت Real Time PCR و بهره‌گیری از پرایمرهای اختصاصی ژن‌های مورد بررسی، اقدام به ارزیابی میزان بیان ژن‌های هدف در نمونه‌ها شد. داده‌های حاصل از اندازه‌گیری میزان بیان این ژن‌ها با اندازه‌گیری سطح بیان یک ژن House keeping بنام GAPDH نرمال‌سازی شده و سپس موردمقایسه قرار گرفتند. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین (انحراف معیار) سنی دو گروه افراد بیمار مبتلا به SSNHL و افراد سالم فاقد آسیب‌های شنوایی مورد مطالعه، به ترتیب 48/55 (3/2±) و 80/56 (6/2±) سال بود. در گروه افراد بیمار مبتلا به SSNHL، سمت درگیری شنوایی به ترتیب در 18 مورد (0/45 درصد) چپ و در 22 مورد (0/55 درصد) راست بود. همچنین بیشترین شدت کاهش شنوایی در گروه افراد بیمار مبتلا به SSNHL، با 18 مورد (0/45 درصد) متوسط بود و به دنبال آن شدت کاهش شنوایی ملایم، شدید و عمیق به ترتیب 10 مورد (0/25 درصد)، 7 مورد (5/17 درصد) و 5 مورد (5/12 درصد) بود. میزان بیان ژن NR3C1 با ویژگی‌های کلینیکوپاتولوژیک و نیز بین مردان و زنان مورد مطالعه تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (P-value>0.05)؛ همچنین میزان بیان ژن NR3C1 بین دو گروه افراد بیمار مبتلا به SSNHL و افراد سالم فاقد آسیب‌های شنوایی مورد مطالعه، تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (P-value>0.05).