اثر عصاره هیدروالکلی شاتره) ایزوکینولین( بر روند اسپرماتوژنز و آسیب های بافتی بیضه ناشی از واریکوسل در رت های نر بالغ

Abstract

واریکوسل اتساع غیرطبیعی و پیچش وریدهای شبکه پامپینی فرم طناب اسپرماتیک بیضه است که منجر به افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی می‌شود. پیامد واریکوسل کاهش کیفیت پارامترهای اسپرم و نقص در فرایند اسپرماتوژنز است . مطالعات اخیر نشان می دهد که درمان با عوامل آنتی اکسیدانی اثرات محافظتی در برابر تشکیل گونه های فعال اکسیژن (ROS) دارد. هدف مطالعه حاضر برسی اثرات شاتره برآسیب بافتی و استرس اکسیداتیو ناشی از واریکوسل در بیضه موش‌های صحرایی بالغ است. مواد و روش ها: حیوانات به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل (شم) ، گروه واریکوسل بدون درمان ، گروه واریکوسل دریافت کننده شاتره (با دوز 250 میلی گرم/کیلوگرم)، گروه سالم دریافت کننده شاتره. بعد از دوره درمانی (8 هفته) سطح شاخص های استرس اکسیداتیو در پلاسما اندازه گیری شد و همچنین بیان ژن‌های Bax و Bcl-2 با روش RT-qPCR در بافت بیضه بررسی شد. همچنین پارامترهای اسپرم و سطح هورمون های تستوسترون، LH ، و FSH مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نمره جانسن به همراه ضخامت اپیتلیوم و قطر لوله‌های سمینیفروز در گروه واریکوسل پس از درمان با شاتره در مقایسه با گروه واریکوسل افزایش یافت. سطح تستوسترون، LH ، FSH و آنزیم های آنتی اکسیدانی (SOD و GPx) در گروه های درمانی به طرز چشمگیری نسبت به گروه کنترل واریکوسل افزایش یافت. همچنین سطح MDA و بیان ژن Bax در گروه های درمانی کاهش قابل توجهی را نشان داد در حالی که بیان ژن Bcl-2 در گروه های تحت درمان افزایش یافت.