فرمولاسیون دیکلوفناک سدیم خوراکی طولانی اثر به روش پراکندگی جامد

Abstract

از جمله روشهای مختلف برای فرمولاسیون اشکال دارویی آهسته رهش خوراکی تهیه پراکندگی جامد solid dispersion با روش حلال میباشد که با حل کردن دارو و حمل در یک حلال آلی مشترک و سپس تبخیر حلال آلی انجام میپذیرد. در این بررسی اودراجیت RL100 و اتیل سلولز به عنوان حامل، پودر دیکلوفناک سدیم به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت و تاثیر سورفاکتانتهای آنیونی (سدیم لوریل سولفات) غیر یونی (تووین80) و کاتیونی (ستیل تری متیل آمونیوم بروماید) در نسبتهای مختلف بررسی گردید. برای بررسی مکانیستیک تاثیر حامل و سورفاکتانت در رهش دارو از طیف FTIR استفاده گردید. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در فرمولاسیونهای فاقد سورفاکتانت با کاهش نسبت دارو به حامل سرعت آزاد شدن دارو به طور قابل ملاحظهای کاهش مییابد. با افزایش درصد سورفاکتانت کاتیونی، سرعت آزاد شدن دارو در زمانهای بالای 60 دقیقه به طور قابل ملاحظهای کاهش مییابد. در حالیکه این روند برای زمانهای زیر 60 دقیقه کاملا" صدق نمی کند. کاهش سرعت آزاد سازی احتمالا" به علت تداخل بین دیکلوفناک سدیم و سورفاکتانت کاتیونی با بار مخالف می باشد. از طرفی با افزودن سورفاکتانت غیر یونی سرعت رهش دیکلوفناک سدیم از فرمولاسیونها پراکندگی جامد آن افزایش یافت وافزودن سورفاکتانت آنیونی نیز سرعت آزاد سازی دارو را افزایش داد. مطالعه طیف FTIR احتمال وجود تداخل بین پلیمر و دارو و احتمالا" سورفاکتانت را نشان میدهد.