بررسی مقایسه ای اثر بخشی و ایمنی ریوارکسابان و انوکساپارین زیر جلدی در پیشگیری از وقوع وقایع ترومبوآمبولیک وریدی پس از اعمال جراحی وسیله گذاری ستون فقرات

Abstract

جراحی ستون فقرات پشتی و کمری با خطر قابل توجهی برای ترومبوآمبولی وریدی (VTE) و ترومبوز وریدی عمقی (DVT) پس از عمل همراه است. بی‌حرکتی طولانی‌مدت، چاقی، بیماری‌های زمینه‌ای و بدخیمی‌های احتمالی عوامل مستعد کننده مهمی برای ایجاد VTE پس از جراحی ستون فقرات پشتی و کمری هستند. امروزه ضد انعقاد شیمیایی، طیف وسیعی از داروها با کارایی و ایمنی متفاوت مورد استفاده قرار می گیرد. هپارین، وارفارین، اپیکسابان، انوکساپارین، ریوارکسابان و ... به طور بالینی پس از جراحی ارتوپدی به ویژه برای جلوگیری از VTE استفاده شده اند. اما هیچ گزارش مقایسه‌ای اثربخشی و ایمنی داروهای ضد انعقادی را پس از جراحی ستون فقرات پشتی و کمری توصیف نکرده است، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای اثر بخشی و ایمنی ریوارکسابان و انوکساپارین زیر جلدی در پیشگیری از وقوع وقایع ترومبوآمبولیک وریدی پس از اعمال جراحی وسیله گذاری می باشد. روش کار:

60 بیمار کاندید عمل جراحی ستون فقرات پشتی و کمری وارد مطالعه و به دو گروه تقسیم شدند که در گروه اول 30 بیمار10 میلی گرم دو بار در روز ریواروکسابان خوراکی و گروه دوم 30 بيمار روزانه 30 میلی‌گرم انوکساپارین زير جلدي را از روز اول بعد از عمل دريافت كردند. تمامی اطلاعات مورد نیاز پژوهش اعم از اطلاعات دموگرافیک، سن، جنس، مدت عمل جراحی، طول مدت بستری، علایم ترومبوآمبولی و پيامد هاي ثانويه شامل خونریزی حین درمان، هماتوم غیرمنتظره (> 25 سانتی متر مربع) و هماتوم محل زخم در طول دوره‌های درمان و پیگیری بررسی شد. اطلاعات جمعآوری شده با نرمافزار SPSSنسخه ویندوز 20 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.

یافتهها: در بررسی ما، ریواروکسابان برتر از انوکساپارین بود و باعث کاهش بیشتر در وقوع VTE پس از اعمال جراحی ستون فقرات پشتی و کمری شد. خطر خونریزی با ریواروکسابان در مقایسه با انوکساپارین بیشتر بود، اما این اختلاف معنی دار نبود(46/0p=). در طول دوره درمان، هیچ مورد مرگ یا آمبولی ریوی شناخته شده در گروه ریواروکسابان وجود نداشت و 1 نفر آمبولی ریوی در گروه انوکساپارین مشاهده شد.