بررسی بیان lncRNAی TUSC8 به عنوان بیومارکر تشخیصی در بافت‌های سرطان تیروئید

Abstract

مقدمه: سرطان تیروئید، شایع‌ترین بدخیمی غدد درون‌ریز در سراسر جهان است که تنها در سال 2020 بیش از 586000 مورد جدید و 44000 مورد مرگ را در سراسر جهان به خود اختصاص داده است. کارسینوم پاپیلاری تیروئید (PTC)، شایع‌ترین زیرگروه بوده و 70 تا 80 درصد موارد را شامل می‌شود. رویکردهای تشخیصی فعلی بر بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA) و تکنیک‌های تصویربرداری مانند اولتراسوند سونوگرافی که محدودیت‌هایی در دقت تشخیصی دارند، متکی هستند. در سال‌های اخیر، RNA‌های طولانی غیرکدکننده (lncRNAs) به دلیل الگوهای بیان خاص بافتی، به عنوان نشانگر‌های زیستی قابل اتکای و امیدوارکننده‌ای برای مقاصد تشخیصی و درمانی سرطان‌ها ظاهر شده‌اند. TUSC8، یک lncRNA سرکوبگر تومور کلیدی بوده که از نظر عملکردی، در مسیرهای زیستی گوناگون فعالیت داشته و نقش سرکوب‌کنندگی تومور آن در انواع سرطان‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: پس از تهیه 24 نمونه بافت سرطان تیروئید و ۲۴ نمونه بافت طبیعی مجاور، ابتدا RNA استخراج و سپس cDNA سنتز شد و با استفاده از روش RT-PCR، بیان TUSC8 اندازه‌گیری شده و سپس آنالیز‌های لازم انجام شد. جهت تائید یافته‌ها از آنالیز بیوانفورماتیک داده‌های TCGA نیز استفاده شد و برای ارزیابی قدرت تشخیصی، آنالیز منحنی ROC انجام شد. یافته‌ها: میزان بیان lncRNA TUSC8 در نمونه‌های بافت سرطانی تیروئید نسبت به بافت طبیعی مجاور کاهش معنی‌دار (P-value کمتر از 0٫0001) دارد و این یافته‌ در آنالیز بیوانفورماتیک داده‌های TCGA نیز مشاهده شده و تائید می‌گردد. ارتباط معنی‌داری بین کاهش بیان TUSC8 و ویژگی‌های کلینکی و پاتولوژیکی بیماران مشاهده نشد. آنالیز منحنی ROC نمونه‌های آزمایشگاهی و داده‌های TCGA هر دو حاکی از حساسیت و ویژگی مناسب الگوی بیان این lncRNA برای تشخیص سرطان تیروئید می‌باشد.