دیدگاه پرستاران در رابطه با بکارگیری بالینی برنامههای آموزش مداوم و ارتباط آن با رفتارهای مراقبتی پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز سال 1397
Loading...
Date
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پرستاری و مامایی
Abstract
چکیده: مقدمه: پرستاران به عنوان مراقبت کنندگان اصلی بیماران برای ارتقای صلاحیت حرفهای و رفتار های مراقبتی خود نیازمند آموزش مداوم هستند. ولی مطالعات دستیابی به این پیامد ها را تایید نمی کنند. اين مطالعه با هدف تعيين ديدگاه پرستاران در مورد عوامل تاثيرگذار در انتقال دانش حاصل از برنامههای آموزش مداوم به عملكرد باليني و ارتباط آن با رفتارهاي مراقبتی آنها انجام شد.
روش کار: در این مطالعه مقطعی، تعداد 314 پرستار شاغل در بخش های داخلی و جراحی چهار بیمارستان آموزشی بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه رفتارهای مراقبتی و عوامل موثر بر به کار گیری برنامههای آموزش مداوم به عمل بالینی جمع آوری شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین عواملی که باعث شده پرستاران از برنامههای آموزش مداوم در مراقبت های بالینی خود استفاده کنند، مربوط به بعدخصوصیات فردی با میانگین (انحراف معیار) برابر 67/3 (68/0) و ماهیت و موقعیت شغلی برنامههای آموزشی با میانگین (انحراف معیار) برابر 21/3 (74/0) بود. در رابطه با رفتارهای مراقبتی، میانگین نمرات هر یک از زیر مقیاس های رفتار مراقبتی از 64/3 تا 55/4 متغیر بود. بین خصوصیات فردی و رفتارهای مراقبتی پرستاران رابطه مستقیم معنی داری (001 / 0P < ) و بین ماهیت و موقعیت شغلی با رفتارهای مراقبتی پرستاران رابطه معکوسی وجود داشت (05/0 > P )
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه حاکی از اهمیت توجه به خصوصیات فردی پرستاران و نیازهای آموزشی آنها در برنامه ریزی برنامههای مداوم برای آنها است. اصلاح ساختار سازمانی با متعادل کردن نیروی کار و حجم کار پرستاران منجر به اثربخشی آموزش آنها و نمود این آموزشها در رفتار مراقبتی آنها می شود.