بررسی تاثیر لیزر کم توان مادون قرمز فراجمجمه ای و متیلن بلو بر اخللالات یادگیری و حافظه ناشی از استرس مزمن در موش کوچک آزمایشگاهی

Abstract

متیلن بلو(MB) و تحریک نوری بافت زیستی فراجمجمه‌ای (tPBM) می‌توانند باعث بهبود تنفس میتوکندریایی و درنتیجه محافظت سلول‌های عصبی ‌گردند. هر دو این مداخله‌ها باعث افزایش بیان سیتوکروم اکسیداز مغز در شرایط درون بافتی می‌شوند. تاثیرات tPBM و MB قبلا در درمان اختلالات یادگیری و حافظه گزارش شده است. در این مطالعه، اثرات tPBM و MB را به صورت ترکیبی یا به تنهایی در اختلالات یادگیری و حافظه ناشی از استرس خفیف مزمن غیر قابل پیشبینی(UCMS) در موش کوچک آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش‌ها: 60 موش کوچک آزمایشگاهی (BALB/c) نر به صورت تصادفی به 5 گروه دسته بندی شدند (1) گروه کنترل (Control). (2) گروه شم لیزر با نرمال سالین (Sham + NS). (3) گروه لیزر درمانی کم توان فرا جمجمه‌ای با نرمال سالین (tPBM + NS). (4) گروه شم لیزر با متیلن بلو (Sham + MB). (5) گروه لیزر درمانی کم توان فرا جمجمه‌ای با متیلن بلو (tPBM + MB). همه گروه‌ها به جز گروه کنترل به مدت 4 هفته تحت شرایط UCMS قرار گرفتند و همزمان مداخلات درمانی هم اعمال گردید. ماز مرتفع بعلاوه‌ای شکل‌(EPM) به منظور سنجش میزان اضطراب استفاده شد. تست‌های رفتاری تشخیص شیئ جدید(NOR) و تست ماز بارنز به منظور سنجش عملکرد‌ یادگیری و حافظه مورد استفاده قرار گرفتند. سطوح سرمی کورتیزول و سطوح نیتریک اکسید (NO)، گونه‌های فعال اکسیژن (ROS)، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در بافت مغزی به کمک روش‌ اسپکتروفتومتری مورد سنجش قرار گرفتند. یافته‌ها: تست‌های رفتاری نشان دادند که UCMS باعث ایجاد آسیب‌های یادگیری و حافظه شد و درمان با tPBM و MB باعث بازگشت این آسیب‌ها به حالت عادی شد. میزان فعالیت NO، ROS، SOD مغز و همچنین سطح سرمی کورتیزول به طور معنی داری در گروه Sham + NS در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. در حالیکه در گروه Sham + NS در مقایسه با گروه کنترل میزان فعالیت GPx و TAC به طور معنی داری کاهش یافت