اثر رزورترول در افزایش میزان حساسیت به دوکسوروبیسین از طریق آسیب اکسیداتیو DNA در سلول های سرطانی استئوسارکومایی

Abstract

اخیراً، مطالعات مختلف بر روی پتانسیل درمانی رزوراترول، به عنوان یک ترکیب پلی فنولی، در بدخیمی‌های مختلف انسانی، از جمله استئوسارکوما، متمرکز شده‌اند. با این حال، مکانیسم‌های اساسی در اثرات ضد سرطانی با واسطه رزوراترول هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی اثر رزوراترول بر آپوپتوز ناشی از دوکسوروبیسین از طریق آسیب DNA در سلول‌های SAOS-2 پرداخته است. مواد و روش‌ها سلول‌های SAOS-2 با دوکسوروبیسین، رزوراترول و ترکیبی از هر دو تیمار شدند و زنده ماندن سلولی با روش MTT ارزیابی شد. بیان ژن‌های H2AX، ATM, ATR, rad51, p53 با استفاده از qRT-PCR ارزیابی شد. آپوپتوز نیز به روش فلوسایتومتری بررسی شد. نتایج دوکسوروبیسین منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر سلولی به روش وابسته به دوز شد. ترکیب رزوراترول و دوکسوروبیسین منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر در مقایسه با تک تیمارها شد (05/0>P). رزوراترول همچنین از طریق افزایش بیان ژن‌های H2AX، ATM, ATR, rad51 و p53 آپوپتوز را القا کرد. علاوه بر این، رزوراترول آپوپتوز ناشی از دوکسوروبیسین را در سلول‌های SAOS-2 افزایش داد.