اندازه گیری سطح بیان ژن P38 و مقایسه متیلاسیون پروموتور این ژن در نمونه های توموری و مارژین بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم

Abstract

ملانومای پوستی به عنوان یکی از کشنده ترین سرطانها شناخته می شود . MAPK یک خانواده آنزیم های کینازی که وظیفه فسفریلاسیون میکروتوبول 2 (MAP2) را بر عهده دارند. این خانواده پروتیینی در بسیاری از فرآیندهای سلولی از جمله تکثیر، تمایز ، مرگ سلول و حتی مهاجرت دارای نقش بسزایی هستند. پروتئین P38 زیرخانواده ی از MAPK ها می باشند . شواهد زیادی نقش P38 به خصوص P38α را در سرکوبگری تومورها اثبات می کند که این سرکوبگری بیشتر بوسیله ی تنظیمات منفی در پروژه ی سیکل سلولی و هم چنین القای آپوپتوز انجام می گیرد. با این حال P38α می تواند عملکرد انکوژنی داشته باشد که در فرآیند پیشرفت سرطان کمک شایانی می-کند. استرس های محیطی و سیتوکین های التهابی و سیگنال گیرنده فاکتور نکروز (TNF) باعث فعال شدن P38 ها می شوند که این گروه در اموری همانند تهاجم، التهاب، رگ زایی و تکثیر و ... نقش دارند . به همین منظور بر آن شدیم تا میزان بیان ژن P38 و متیلاسیون این ژن را در بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم مورد بررسی قرار دهیم. روش کار: در این تحقیق 50 بیمار انتخاب شده و بعد از کسب رضایت کتبی ، حین عمل جراحی برای برداشت بافت سرطانی دو نمونه ،یکی از بافت توموری و دیگری از بافت حاشیه ای سالم (جمعا 100 نمونه) ، از آنها گرفته شده و توسط جراح به محلول نگه دارنده منتقل می شود. سپس نمونه های بیوپسی حاصل، با حفظ زنجیره سرد به یک آزمایشگاه مولکولی حمل شده و ابتدا DNA نمونه ها استخراج شده ،برای متیلاسیون این ژن به واسطه ی روش بی‌سولفیت (Bisulphite) و به دنبال آن MS-HRM در نمونه های بافت بیماران مبتلا یه ملانوم با نمونه های گروه مارژین، میزان تغییرات حاصله را مورد بررسی قرار خواهیم داد. یافته‌ها: میزان بیان و متلاسیون آن در بیماران ملانوما به شکل معنی داری بیشتر است. همچنین این تغییرات بیان در برخی از موارد با ویژگی‌های کلینیکوپاتولوژیک بیماران دارای ارتباط بود.