نیازهای آموزشی پرستاران بخش اورژانس بر اساس معیارهای آمادگی در شرایط بحرانی در بیمارستان های استان آذربایجان شرقی سال- 1390

Abstract

چکیده: مقدمه: در سال های اخیر جهان شاهد حوادث و بحران های طبیعی بوده است و چندین دهه است که جنبه های مختلف بیوتروریسم، جنگ های میکروبی و شیمیایی اثرات مهلک جانی و مالی بجا گذاشته است. آموزش مهارت های آمادگی در شرایط بحرانی در تمام حرفه‌های مراقبت بهداشت و درمانی از جمله حرفه پرستاری ضروری است پژوهش حاضر نیازهای آموزشی و میزان آمادگی پرستاران را در شرایط بحرانی مورد سنجش قرار می دهد تا با مشخص شدن نیازهای آموزشی، برنامه ریزی دقیق علمی انجام گیرد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی بوده و جامعه پژوهش، پرستاران شاغل در بخشهای اورژانس بیمارستان های آموزشی استان آذربایجان شرقی می باشد. این پژوهش از طریق پر کردن پرسشنامه انجام گرفت که شامل شش قسمت می باشد. این پژوهش از طریق پر کردن پرسشنامه انجام گرفت که شامل شش قسمت می باشد.1 - مشخصات دموگرافیک پرسنل2 - معیارهای آمادگی در شرایط اضطراری3 - نحوه آموزش4 - مقدار زمان لازم جهت آموزش5 - دسترسی به ابزار آموزشی الکترونیکی6 - مهارت های لازم عملی جهت آمادگی داده‌ها بعد از جمع آوری در نرم افزار SPSS 15 و آزمون های آماری ANOVA وT مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از تعداد 155 پرسشنامه توزیع شده 139 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد 68/3 درصد پرستاران اورژانس حاضر مونث و 88/5 درصد لیسانس بودند. 45/3 درصد از شرکت کنندگان توسط هیچ ارگانی آموزش ویژه ای جهت شرایط بحرانی ندیده بودند و 70/5 درصد، آموزش چهره به چهره را ترجیح دادند. میانگین نمره کلی برای تمام سئوالات در شرایط 2/42+-0/91)) بود و بیشترین میانگین و انحراف معیار نمرات به زیر مجموعه ها، مربوط به تریاژ 3/06+-97)) و کمترین مربوط به مسائل روانی و افراد آسیب پذیر 2/11+-04/1)) بود و میانگین نمرات هر کدام از زیر مجموعه ها که در تمام هشت زیرمجموعه (بجز تریاژ) پایین تر از متوسط بود. پایین تر از متوسط بود. نتیجه گیری:این مطالعه نشان داد که پرستاران شاغل در اورژانس آمادگی جهت پاسخ دهی مناسب در شرایط بحرانی را ندارند. لذا باید آموزش های لازم برای آمادگی جهت شرایط بحرانی در محتوای آموزشی دوره‌های پرستاری و آموزش های مداوم پرستاران شاغل در بیمارستان انجام گیرد و حرکت به سمت تدوین دوره های تحصیلات تکمیلی پرستاران بحران در دانشکده‌های پرستاری امری ضروری به نظر می رسد.