بررسی اثرات کلشیسین و امپاگلیفولازین در نارسایی قلب با کسر تخلیه کاهش یافته: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

Abstract

مقدمه: مطالعات متعددی در مورد نقش مثبت امپاگلیفلوزین در بیماران با LVEF کاهش یافته به دنبال MI وجود دارد. از طرفی شواهد قابل توجهی از مزایای بالقوه کلشی سین در افراد با بیماری‌های قلبی و عروقی حمایت می‌کند. هدف: این کارآزمایی‌ بالینی به مقایسه اثرات ترکیب دوز استاندارد امپاگلیفلوزین با کلشی‌ سین و امپاگلیفلوزین با دوز بالا به صورت مونو‌تراپی، در مقایسه با دوز استاندارد امپاگلیفلوزین در بیماران با LVEF کاهش یافته به دنبال MI، پرداخته است. روش کار: تعداد 106بیمار با LVEF کاهش یافته به دنبال MI بطور تصادفی در گروه‌های امپاگلیفلوزین 10میلی‌گرم در روز، امپاگلیفلوزین 10میلی‌گرم در روز به همراه کلشی سین 1میلی‌گرم در روز، یا امپاگلیفلوزین 25میلی‌گرم در روز قرار گرفتند. پیامدهای اولیه در این مطالعه، تغییرات در کلاس عملکردی NYHA و hs-CRP طی 12هفته بودند. يافته‌ها: در حالت پایه، تفاوت آماری معنی داری از نظر ویژگی‌های دموگرافیک و بالینی بیماران بین گروه‌ها وجود نداشت. همچنین تفاوت معنی‌داری از نظر تغییرات در کلاس عملکردی NYHA طی 12هفته بین گروه‌های مطالعه وجود نداشت. سطوح سرمی hs-CRP بطور قابل توجهی در هر سه گروه کاهش یافت (P <0.001). با این حال، بررسی اثرات متقابل زمان و گروه، هیچ تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. همچنین تفاوت معنی داری از نظر تغییرات در سطوح سرمی سایر پارامترهای التهابی شامل TNF-α، MDA وTAC و نیز در پارامترهای اکوکاردیوگرافی از جمله LVEF و LVEDD، در بررسی اثرات متقابل زمان و گروه، وجود نداشت. نتيجه‌گيري: این مطالعه نشان داد که نه درمان ترکیبی امپاگلیفلوزین 10میلی‌گرم در روز با کلشی سین و نه تک درمانی امپاگلیفلوزین 25میلی گرم در روز، نسبت به امپاگلیفلوزین 10میلی‌گرم در روز، مزیتی از نظر بهبود در پارامترهای بالینی، التهابی و اکوکاردیوگرافی در بیماران با LVEF کاهش یافته به دنبال MI حاد نداشت. مطالعات بیشتر برای تایید این یافته‌ها ضروری است.