بررسی نقش اتوآنتی بادی های القا شده به علت ابتلای فرد به کووید-19 در میزان موفقیت سیکل IVF در بیماران مبتلا به نازایی

Abstract

هدف ما گزارش ارتباط بین اتوآنتی بادی های ناشی از بیماری کرونا 2019 (COVID-19) و احتمال شکست کاشت در موارد شکست مکرر لانه گزینی (RIF) در زمینه لقاح آزمایشگاهی (IVF) در تبریز، ایران بود. روش اجرا: بیماران به صورت تصادفی از بین بیماران RIF مراجعه کننده به بیمارستان ولیعصر تبریز از سال 1401 تا 1403 انتخاب شدند و بیماران با سابقه کووید 19 در مدت 6 ماه وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر ویژگی های پایه مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس نمونه خون برای سطح سرمی آنزیم ضد آنژیوتانسین مبدل 2 (Anti-ACE2)، ضد اینترفرون ها (ضد IFN)، آگلوتینین سرد، آنتی ژن مرتبط با سندرم شوگرن A (ضد RO/SSA)، پپتید سیترولین دار ضد حلقوی (ضد CCP) و آنتی بادی های سیتوپلاسم ضد نوتروفیل (ANCA) گرفته شد. سپس بیماران از نظر موفقیت در انتقال جنین به دو گروه تقسیم شدند. در نهایت، دو گروه از نظر تأثیر این اتوآنتی بادی ها بر میزان موفقیت انتقال جنین مقایسه شدند. P-value کمتر از 0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: بیماران دو گروه تنها از نظر مدت زمان ناباروری از نظر آماری متفاوت بودند که در گروه نابارور در انتقال جنین 2.3 سال بیشتر بود (P-value=0.03). سایر ویژگی‌های پایه شامل سن مادر، شاخص توده بدنی (BMI)، سابقه مصرف سیگار در بیماران و همسرانشان و ترکیب هورمون‌های جنسی بین دو گروه تفاوت آماری نداشت. پس از تجزیه و تحلیل اتوآنتی‌بادی‌های سرم، مشخص شد که اتوآنتی‌بادی‌های ضد IFN و ضد ACE2 به طور قابل‌توجهی با شکست انتقال جنین مرتبط هستند (P-value به ترتیب 0.021 و 0.037). از سوی دیگر، هیچ ارتباط آماری معنی داری بین سایر اتوآنتی بادی های ارزیابی شده و شکست کاشت رویان یافت نشد.