اثربخشی بالینی بازسازی رباط صلیبی به همراه تنودز خارج مفصلی خارجی زانو با دو تکنیک سطحی و عمقی

Abstract

رباط صلیبی قدامی زانو (ACL) یکی از مهم¬ترین اجزای پایداری مفصل زانو می¬باشد. این رباط در معرض آسیب¬های بالقوه در فعالیت¬های روزمره و فعالیت¬های ورزشی می¬باشد. در برخی موارد آسیب به رباط صلیبی قدامی زانو به همراه آسیب به اجزای خارجی زانو که نفش پایدارکننده قابل توجهی در ثبات مفصل زانو دارند، همراه می¬باشد. یکی از مهم¬ترین این اجزا، رباط قدامی-خارجی زانو (ALL) می¬باشد که اسیب به آن با اسیب به ACL همراهی دارد. روش¬های ترمیمی متنوعی در طول زمان برای ترمیم یا بازسازی رباط قدامی-خارجی زانو استفاده شده است، یکی از مهم¬ترین روش¬های بازسازی تنودز خارج-مفصلی خارجی زانوLateral extra-articular tenodesis)) می¬باشد که توسط باند ایلئوفمورال و با تکنیک¬های متفاوتی اجرا می¬شود. یکی ار رایج¬ترین تکنیک¬ها، تکنیک لمیر تغییریافته (modified Lemaire) که به دو روش عمقی و سطحی اجرا می¬شود. این مطالعه به مقایسه بین این دو روش در بهبود عملکرد زندگی و معیار¬های عملکردی زانو می¬پردازد. مواد و روش کار: بیماران انتخاب شده در حداقل یک سال پس از عمل جراحی دوباره فراخوانده می¬شوند و پرسسشنامه¬های خوداظهاری که قبل از عمل جراحی برای آنها پر شده بود، دوباره اخذ می¬گردد. بیماران مجددا تحت معاینه قرار می¬گیرند و پایداری زانو سنجیده می¬شود.همچنین با توجه به معیار¬های شکست عمل جراحی، میزان شکست گرافت در هر دو گروه به دست می¬آید. یافته‌ها: میزان شکست عمل به طور کلی در میان بیماران بسیار اندک است. نمرات خوداظهاری بیماران در رابطه با عملکرد زانوی خود دو تکینیک لمیر سطحی و لمیر عمقی در بهبود عملکرد زانو پس از عمل موثر بودند، اما تفاوت معناداری بین آن وجود ندارد. همچنین با توجه به نتایج آزمون پی¬وت شیفت، هر دو روش جراحی در بهبود ثبات مفصل زانو موثر بودند با اینکه تفاوت معناداری بین دو گروه در میزان نمرات تست پی¬وت وجود ندارد، اما نمرات گروه لمیر سطحی اندکی بالاتر می¬باشد. نتایج آرترومتری نیز این موضوع را تایید می‌کند. تفاوت اندک در نتایج آرتروم‌تری در دو گروه نشان‌دهنده مشابهت عملکرد دو روش جراحی در بهبود ثبات مفصل زانو است