ارتباط رتینوپاتی پرولیفراتیو دیابتیک با فشار افتالمودینامومتریک اندازه گیری شده در حین جراحی پارس پلانا ویترکتومی

Abstract

ارزیابی فشار داخل چشمی (IOP) در لحظه شروع نبض دیسک اپتیک به‌عنوان یک نشانگر حیاتی در پرفیوژن چشمی، به‌ویژه در بیماران مبتلا به بیماری‌های عروقی شبکیه، اهمیت دارد. درک رابطه بین ODP و پارامترهای همودینامیک سیستمیک مانند فشار خون میانگین (MAP) برای پیش‌بینی دینامیک گردش خون شبکیه و سیستمیک ضروری است. مطالعات قبلی همبستگی معنی‌داری بین ODP و MAP نشان داده‌اند که پیشنهاد می‌کند ODP می‌تواند نشان‌دهنده شرایط عروقی گسترده‌تری فراتر از چشم باشد. این مطالعه به بررسی اندازه‌گیری‌های ODP در حین ویترکتومی پارس پلانا در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو در مقایسه با گروه کنترل می‌پردازد و بر پتانسیل ODP به‌عنوان یک ابزار بالینی برای ارزیابی سلامت عروقی شبکیه و سیستمیک تأکید می‌کند. روش ها: این مطالعه مقطعی از تاریخ ۱ خرداد ۱۴۰۲ تا ۱ خرداد ۱۴۰۳ در بیمارستان نیکوکاری تبریز به‌منظور ارزیابی ODP در حین جراحی ویترکتومی پارس پلانا (PPV) در دو گروه از بیماران انجام شد.گروه اول شامل بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو (PDR) و گروه دوم به‌عنوان گروه کنترل شامل بیمارانی با بیماری های شبکیه بجز دیابت، تحت عمل ویترکتومی قرار گرفتند. تعداد نمونه هر گروه، طبق مطالعات قبلی و فرمول محاسبه نمونه ۳۵ نفر تعیین شد. ODP با استفاده از روش تزریق گاز تحت فشار (VGFI) در هنگام جراحی ویترکتومی با افزایش تدریجی فشار داخل چشمی تا زمان مشاهده نبض در شریان مرکزی شبکیه اندازه‌گیری شد. این فرآیند سه بار تکرار و میانگین آن محاسبه شد. همزمان، فشار خون متوسط شریانی (MAP) نیز اندازه‌گیری شد و داده‌ها با استفاده از آزمون‌های پارامتریک و ناپارامتریک شامل تی‌تست، آنالیز واریانس، تحلیل رگرسیون و ضرایب همبستگی تحلیل شدند. نتایج: در این مطالعه 70 چشم مورد بررسی قرار گرفت که به طور مساوی به دو گروه PDR و non-DR تقسیم شدند. گروه PDR دارای میانگین سنی 60 ± 8.4 سال با 21 زن و 14 مرد بود، در حالی که گروه non-DR میانگین سنی 61 ± 15.2 سال با 16 زن و 19 مرد داشت. میانگین شاخص توده بدنی (BMI) در گروه PDR بیشتر بود (28 ± 3.2 کیلوگرم بر متر مربع) در مقایسه با گروه non-DR (26 ± 5.3 کیلوگرم بر متر مربع). میانگین فشار شریانی (MAP) در گروه PDR برابر با 92 ± 12.4 میلی‌متر جیوه بود که بیشتر از گروه non-DR (87 ± 14.7 میلی‌متر جیوه) بود. همچنین ODP به طور معنی‌داری در گروه PDR بیشتر بود (55 ± 9.6 میلی‌متر جیوه) در مقایسه با گروه non-DR (47 ± 9.3 میلی‌متر جیوه) و اختلاف میانگین 8.2 میلی‌متر جیوه داشت (p-value < 0.001)، که نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط تا زیاد بود (Cohen’s d = 0.86; 95% CI: [0.37-1.35]). آزمون همبستگی پییرسون نشان داد که رابطه خطی معنی‌داری بین MAP و ODP در گروه PDR وجود ندارد (r = 0.1; 95% CI: [-0.24, 0.42])، در حالی که در گروه non-DR همبستگی متوسط تا قوی مشاهده شد (r = 0.53; 95% CI: [0.24, 0.74]).