تاثیر داروی رمدسیویر بر بیان کلیوی سیرتوئین1 ، هیستوپاتولوژی و فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط با عملکرد کلیه در موش های صحرایی نر

Abstract

رمدسیویر یک آنالوگ نوکلئوزیدی و یک داروی مهارکننده RNA پلیمراز وابسته به RNA ویروسی است که برای درمان کوید-19 تحت مجوز استفاده اضطراری تأیید شده است.از سوی دیگر چون تجویز داروهای کورتیکواستروئییدی از جمله دگزامتازون و داروهای ضد انعقاد مثل هپارین جزء ثابت پروتوکل درمانی بیماران مبتلا به کوید -19 می باشند، لذا در مطالعه حاضر تاثیر داروی رمدسیویر به همراه هپارین و دگزامتازون به منظور بررسی تاثیر انفرادی و توام آنها برآسیب کلیوی و بیان یکی از مهمترین پروتئین های محافظت کننده سلولی یعنی سیرتوئین-1 کلیوی مورد بررسی قرار گرفته اند. هدف: هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر رمدسیویر بر عوامل بیوشیمیایی مرتبط با عملکرد کلیه، تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کلیه و میزان بیان پروتئین سیرتوئین-1 در بافت کلیه موش های صحرایی میباشد. مواد و روش‌ها: 48 موش صحرایی نر بر اساس تجویز رمدسیویر Rem) (، دگزامتارزون (Dex) یاهپارین( Hep) به طور تصادفی در 8 گروه 6 تایی(Control ، RemL،RemH ، Rem+Dex+Hep ،Rem+Dex ، Rem+Hep ، Dex ، (Hep قرار گرفتند. مدت تجویز دارو‌ها به مدت 10 روز بود. مقدار بیان کلیوی ژن سیرتوئین-1 با روش PCR real-time ؛ و مقدار سرمی اوره و کراتینین با استفاده دستگاه اتوآنالایزر بیوشیمیایی و همچنین مطالعات مولکولی و هیستوپاتولوژیک بر روی بافت های کلیه انجام گرفت. یافته ها: میزان بیان کلیوی سیرتوئین-1 در گروه های Rem+Dex+Hep))، (Rem+Dex) ،Rem+Hep) ،)، (Rem) به طور معنی داری کمتر از گروه (control) بود(p<0.05).مقدار سرمی اوره در گروه (Rem+Dex+Hep) ) نسبت به گروه (control)، (Dex)،( Hep)،(Rem) افزایش معنی داری نشان داد. (همچنین مقادیر اوره سرمی گروه (Rem +Hep)و گروه(Rem+Dex)نسبت به گروه control و Dex افزایش معنی داری نشان داد p<0.05)). مقدار سرمی کراتینین ،در گروه های ((Rem+Dex+Hep،(Rem+Dex) ،(Rem+Hep)،(Rem)افزایش معنی داری نسبت به گروه control نشان داد(p<0.05). میزان آسیب بافتی کلیوی(TID) در گروههای دریافت کننده Rem+Dex+Hep) ( نسبت به گروه (Dex) ، (Rem) ،Hep) (Rem+ همچنین میزان آسیب بافتی در گروه(Rem+Dex) نسبت به گروه (Rem) ; و در گروه (Rem+Hep) نسبت به گروه(Rem) و(Hep) به طور معنی داری (p<0.05) بیشتر از گروه (control) بود.همچنین بین فاکتورهای ارزیابی شده از نظر دوز بالا و پایین رمدسیور،هیچگونه تفاوت معنی داری(p<0/05) یافت نشد.