تأثیر درمان غیر جراحی پریودنتال بر سطوح ترانسفرین سرم در افراد دارای پریودنتیت مزمن

Abstract

ترانسفرین پروتیین فاز حاد منفی است که در طی التهاب و عفونت کاهش می یابد. هدف از مطالعه حال حاضر، ارزیابی تغییرات غلظت ترانسفرین سرم متعاقب درمان غیر جراحی بیماری پریودنتال مزمن می باشد.مواد و روش کار:20 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن و 20 فرد سالم غیر بیمار از نظر پریودنتال که به دانشکده دندانپزشکی تبریز مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. سطوح ترانسفرین سرم و پارامتر های کلینیکی پریودنتال (عمق پاکت، سطح اتصالات کلینیکی، شاخص لثه، شاخص خونریزی و شاخص پلاک) در baseline و 3 ماه پس از درمان غیر جراحی پریودنتال ثبت شدند. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین±انحراف معیار) آنالیز شدند. جهت مقایسه سطوح ترانسفرین سرمی و پارامترهای کلینیکی، بین دو گروه کنترل و تست از Independent samples t-test و در گروه تست قبل از درمان و بعد از درمان از Paired samples t-test استفاده شد. در این مطالعه مقدار p<0.05 از لحاظ آماری معنادار تلقی شد.یافته ها: سطوح ترانسفرین سرم در بیماران دارای پریودنتیت مزمن (mg/dl9.2±213.1) بطور معنا دار کمتر از افراد پریودنتال سالم (mg/dl11.7±307.8) بود. 3 ماه پس از درمان پریودنتال، سطوح ترانسفرین سرم بطور معناداری کاهش یافت (mg/dl7.6±298.3) و به نزدیکی سطح افراد پریودنتال سالم رسید. (p<0.05)نتیجه گیری: کاهش و افزایش در سطوح ترانسفرین سرم با بیماری پریودنتال و درمان پریودنتال، نشاندهنده وجود رابطه عکس بین ترانسفرین سرم و پریودنتیت مزمن است.