بررسی اثر سرم اتولوگ تغلیط شده بر روی خصوصیات هیستولوژیکی و رادیوگرافیکی بافت سخت پس از جراحی آگمنتیشن افقی استخوان یا Socket Preservation

Abstract

مقدمه : تغییرات در خصوصیات بافت سخت ناحیه قرارگیری ایمپلنت بر بسیاری از پارامترهای موفقیت ایمپلنت اثرگذار می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ACS بر روی خصوصیات هیستولوژیکی و رادیوگرافیکی بافت سخت پس از جراحی آگمنتیشن افقی استخوان بود. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور (بیمار-آنالیز کننده)، به روش Splite mouth پس از تایید کمیته اخلاق و ثبت در مرکزکارآزمایی بالینی ایران بر روی بیماران نیازمند آگمنتیشن افقی استخوان دوطرفه جهت قرارگیری ایمپلنت (21 نفر) انجام گرفت. بیماران طبق معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه کنترل و مداخله بصورت Splite mouth در دو ناحیه از بافت سخت دهانی بیمار در نظر گرفته شد. ابتدا تصویر رادیوگرافیک CBCT جهت تشخیص نیاز به جراحی و ارزیابی های رادیوگرافیکی و کلینیکی قبل از عمل انجام گرفت. یک روز قبل از جراحی 10 سی سی خون از ورید بیمار تهیه شده و ACS بیمار جهت استفاده در روز عمل در موضع نگهداری گردید. بیمار با استفاده از بیحسی موضعی مورد جراحی قرار گرفت. در یک سمت از غشای کلاژنی آغشته باACS و در سمت دیگر صرفا از غشا کلاژنی استفاده شد. جهت بررسی تغییرات هیستولوژیکی، 4 ماه پس از انجام عمل جراحی و در جراحی Reentry جهت قراردهی ایمپلنتها قبل از آغاز drilling ایمپلنت، نمونه برداری از بافت سخت از هر دو سمت و توسط فرز ترفاین با قطر 1/1 میلی متر انجام گرفت و میزان ساخت استخوان جدید ، میزان ماده گرفت باقیمانده ، فضای ترابکولار استخوان و بافت شناسی نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی های بیومولکولی جهت تعیین میزان بروز ژن اینترلوکین 1 بتا، ژن osterix و ژن استئوکلسین و ارزیابی های رادیوگرافی جهت تعیین میزان بعد افقی اسخوان و دانسیته استخوان انجام شد. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS.21و آزمون تی زوجی تجزیه و تحلیل شد. نتایج : ارزیابی هیستومورفومتریک نشان داد استفاده از ACS در بازسازی افقی ریج، تاثیر معنی داری در افزایش میزان تشکیل استخوان جدید دارد همچنین در استفاده از ACS ، فضای استخوان ترابکولار نسبت به گروه کنترل کمتر بود. ماده پیوندی باقی مانده در دو گروه مشابه بود. نتایج بیومولکولی نشان داد ACS باعث افزایش بروز ژن osterix و ژن استئوکلسین نسبت به گروه کنترل شد. ارزیابی های رادیوگرافیکی نشان داد میزان افزایش بعد افقی استخوان (میلی متر) و دانسیته استخوان (واحد هانسفیلد) در گروه کنترل به ترتیب برابر با 13/2 و 99/20 بود، در حالی که در ACS این مقادیر به 48/3 و 07/56 افزایش یافت. نتیجه گیری: ارزیابی های بافت سخت نشان داد آگمنتیشن افقی ریج با استفاده از ACS برای قرار دادن ایمپلنت قابل اعتماد می باشد.