تجارب پرستاران از پرسپتور بودن برای پرستاران جدید: یک رویکرد فنومنولوژی هرمنوتیک

Abstract

چکیده: مقدمه: پرسپتورشیپ نیاز فزاینده سیستم‌‌های سلامت امروزی است. پرسپتورها در فرایند گذر پرستاران جدید نقش مهمی ایفا میکنند. ایجاد تعادل بین نقش مراقبتی و نقش آموزشی اغلب میتواند چالش‌برانگیز باشد. با توجه به کمبود مطالعات در زمینه تجارب پرسپتورها از پرسپتورشیپ پرستاران جدید، پژوهش حاضر با هدف تبیین تجارب زیسته پرسپتورهای پرستاران جدید انجام گرفت.روش: مطالعه حاضر مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی هرمنوتیک است. مشارکت‌کنندگان شامل تعداد شش نفر پرسپتور پرستاران جدید در بیمارستان کودکان واقع در شمال غرب ایران بودند که به روش مبتنی بر هدف انتخاب شدند. داده‌‌ها در طی نه ماه از تیر 1393 تا اسفند 1393 از طریق مصاحبه‌‌های عمیق فردی رودررو جمع‌آوری شد. متن مصاحبهها با رویکرد تفسیری و به روش تحلیل پدیدارشناسی هرمنوتیک دیکلمن و همکاران (1989) و با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA10 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: تحلیل داده‌‌های حاصل از این مطالعه پنج تم‌‌ ارتباطی زیر را آشکار ساخت: حفاظت؛ یار بییاور؛ تجربه تنش اخلاقی؛ تعهد حرفهای و احساس نیل به هدف. الگوی ساختاری، بالاترین شکل تفسیر که از دادهها حاصل شد، به چالش کشیده شدن و فرصتی برای رشد بود. الگوی ساختاری و تم‌‌های ارتباطی، تجارب زیسته پرسپتورهای پرستاران جدید از دشواریهای نقش و پاداش‌‌های تجربه‌شده در این نقش را از دیدگاه خود پرسپتورها آشکار ساخت و بنابراین، یک فهم عمیق از تجارب آنها فراهم آمد. نتیجه‌‌گیری: پرسپتورشیپ پرستاران جدید چالش‌برانگیز و استرس‌‌زاست. پرسپتورها به‌طور هم‌زمان نقش‌‌های زیادی را تحمل میکنند بنابراین، بارکاری آنها باید به‌طور مناسبی به تعادل رسانده شود تا نقش‌‌ها همدیگر را به مخاطره نیندازند و از فرسودگی شغلی پرسپتور پیشگیری شود. پرسپتورها نیاز دارند که به ‌خوبی مورد حمایت قرار گیرند و از مشارکت آنها به ‌طور مناسبی قدردانی گردد. تنظیم اهداف روشن و انتظارات واقعی و داشتن خط‌مشیها و خطوط راهنما میتواند به توسعه برنامه پرسپتورشیپی کمک کند که بیشترین پیآمدهای مثبت را برای پرسپتورها، پرستاران جدید و به‌ طورکلی سیستم سلامت در پی داشته باشد.