بررسی عوامل پیش بینی کننده دلزدگی زناشویی با بهره گیری از الگوی اجتماعی –اکولوژیکی دربانوان مراجعه کننده به آرایشگاههای شهر تبریز در سال 1396

Abstract

مقدمه: با توجه به افزایش نرخ طلاق در ایران به عنوان یکی از نشانه های دلزدگی زناشویی، مطالعه حاضر به منظور بررسی شيوع دلزدگی زناشویی(CB) زنان با استفاده از رويکرد اجتماعی- اکولوژيکي (SEA) طراحی و اجرا شده است. روشها: مطالعه حاضر در سال 1396 با نمونه‌گیری چند مرحله‌ای از 767 زن ساكن در مناطق مختلف شهر تبریز واقع در استان آذربایجان شرقی انجام شده است. با انتخاب مناطق و آرايشگاه‌ها در اين پژوهش، مطالعه دلزدگي زناشويي با تکمیل پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز و پرسشنامه‌های مبتنی بر رويكرد اجتماعي-اكولوژيكي (SEA) انجام گرفته است و از مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) براي بررسي تاثير سطوح بر نمره دلزدگي استفاده شده است. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داده است كه شيوع دلزدگی زناشویی (CB) 5/66 درصد مي‌باشد. مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEA) نشان داده است كه سطح بین فردی به شدت بر ميزان شيوع دلزدگي (CB) تاثیرگذار مي‌باشد(P-value 0.001 , β = -0.83). علاوه بر این، سطوح فردی و سازمانی نیز به طور مستقیم و غیرمستقیم بر روی CB تأثیر می‌گذارند. همچنین، سطح محیطی اثر مستقیم و سطح اجتماعی تأثیر غیرمستقیم بر CB دارد. مدل مشتق شده SEM تناسب متوسطی براي داده‌ها نشان داده است (χ2 = 139.5، DF = 49، χ2 / df = 2.83، CFI = 0.74، TLI = 0.60، RMSEA = 0.06). نتیجه گیری: SEM نشان داده است که پژوهش‌های آینده باید بر روی طراحی شناخت بین فردی، مهارت های ارتباطی و برنامه های مداخله سازمانی با یک رویکرد چند مرحله ای با هدف ارتقاء سلامت روان و پیشگیری از CB در زنان تمرکز کند.