مقایسه سطح سرمی ویتامین D در بیماران با کبد چرب غیرالکلی بعد از تجویز خوراکی و عضلانی

Abstract

NAFLD یک شرایط پاتولوژیک می‌باشد که شامل گستره‌ای از بیماری‌های کبدی است که در طی آن تری گلیسیریدها در داخل هپاتوسیت‌ها (استئاتوز هپاتیک) تجمع می¬یابد و می‌تواند عوارض مختلفی از جمله سیروز کبدی برای بیمار به همراه داشته باشد. از طرفی ویتامین D از مهم‌ترین ویتامین‌های بدن بوده که در فرآیندهای مختلف فیزیولوژیک دخیل می‌باشد. با توجه به کمبود مطالعات در زمینه بررسی ارتباط بین نوع ویتامین D مصرفی در بیماران کبد چرب غیرالکلی در این مطالعه ارتباط بین ویتامین D خوراکی و تزریقی عضلانی و ارزیابی آزمایشگاهی و سونوگرافیک بیماران تحت بررسی قرار گرفت. مواد و روش: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی می‌باشد، که 66 نفر از بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی واجد شرایط مراجعه کننده به درمانگاه گوارش دانشگاه علوم پزشکی تبریز، به‌صورت تصادفی وارد مطالعه شد. پرونده بالینی این بیماران، بررسی و اطلاعات پایه بیماران ثبت و سطح ویتامین D بیماران در هر دو گروه مورد مطالعه در ابتدای مطالعه اندازه گیری شد. یک گروه از بیماران تحت درمان با ویتامین D خوراکی به میزان 50000 واحد هفتگی، به مدت یک ماه، و سپس 50000 واحد ماهانه قرار گرفت. در گروه دوم بیماران ویتامین D عضلانی به میزان 300000 هزار واحد دو واحد با فاصله یک ماه قرار گرفت. سطح 25 هیدروکسی ویتامین D بیماران در هر دو گروه مورد مطالعه؛ 3 ماه بعد از گذشت از آغاز شروع درمان مجدداً اندازه گیری شد. نتایج: تعداد 66 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 11 ± 50 سال بود. از این تعداد 33 بیمار (50%) زن و 33 بیمار (50%) مرد بودند. میانگین 25 (OH) Vitamin D 57/2 ± 62/8 ng/mL بود. تعداد 33 بیمار (50%) تحت درمان با ویتامین D خوراکی و تعداد 33 بیمار (50%) تحت درمان با ویتامین D داخل عضلانی قرار گرفتند. سن بیماران در گروه ویتامین D خوراکی 11 ± 51 سال بود که تفاوت معنی داری با گروه عضلانی (10 ± 49 سال) نداشت (314/0= p). 25 (OH) Vitamin D قبل از درمان در بیماران گروه عضلانی به‌طور معنی داری بیشتر از گروه ویتامین D خوراکی بود (25/2 ± 30/9 در مقایسه با 72/2 ± 94/7 ng/mL ، 021/0 = p). سطح 25 (OH) Vitamin D در هردو گروه به‌طور معنی داری بعد از درمان افزایش یافته بود به‌طوری که در گروه ویتامین D خوراکی 54/20 ± 15/25 ng/mL نسبت به قبل از درمان (001/0= p) و در گروه تزریقی 56/15 ± 94/23 ng/mL نسبت به قبل از درمان (001/0= p) افزایش سطح 25 (OH) Vitamin D وجود داشت. از نظر یافته‌های آزمایشگاهی بعد از درمان (شامل Ast، Alt، Alkp، TG، Chol، FBS، 25 (OH) Vitamin D.) در دو گروه درمانی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<P).