بررسی تاثیر نانوذرات نقره و اکسید روی بر استحکام کششی مواد بهساز بافتی در پروتز کامل

Abstract

مقدمهمواد بهسازی بافت مواد نرم و انعطاف پذیری هستند که برای درمان التهاب و آزردگی بافتی و قالب گیری فانکشنال استفاده می شود. یکی از مشکلات استفاده از مواد بهسازی بافت استحکام کششی کم می¬باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نانوذرات نقره و اکسید روی بر استحکام کششی مواد بهساز بافتی در پروتز کامل بود. روش کاربه همین منظور تعداد 75 نمونه ماده بهساز بافتی که حاوی 5 نوع غلظت مختلف (در دامنه 675/0 و25/1و5/2 و5و10درصد جرمی نانو ذرات) از نانوذرات بود تهیه شد. نانوذرات Ag،ZnOبه روش ترسیب نوری سنتز شد. نانو ذرات تهیه شده بصورت مجزا و هم بصورت توام با نسبت 2/1 نقره به 2/1 اکسید روی ترکیب شده و با درصدهای جرمی (675/0 و25/1و5/2 و5و10) با مایع بهساز بافتی به طور یکنواخت همگن شد. جهت اندازه گیری استحکام کششی نمونه هایی به شکل مکعب مستطیل به ابعاد 200×20×2 میلی متر ساخته شده و در دستگاه تست استحکام کششی یونیورسال و طبق روش استاندارد ISO 17025 اندازه¬گیری گردید. نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS 20 مورد بررسی قرار گرفت.نتایجافزایش 5 و 10 درصد نانو ذره نقره باعث افزایش استحکام کششی شد. افزایش هیچ یک از غلظتهای نانو ذره اکسیدروی تغییری در استحکام کششی ایجاد نکرد. افزایش 5 و 10درصد نانو ذرات Ag،ZnO باعث افزایش استحکام کششی شد.نتیجه گیریافزایش نانوذرات نقره و نانوذرات ترکیبی نقره و اکسید روی باعث افزایش استحکام کششی بهسازی بافت می شود.ولی افزایش نانوذرات اکسیدروی تاثیری در استحکام کششی بهسازی بافت ندارد.