بررسی ارتباط پلی مورفیسم rs2275913 ژن IL-17A با بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک در بیماران ایرانی

Abstract

بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) در مقایسه با افراد سالم تعداد بیشتری سلول +T CD4 تولید کننده IL-17 دارند که با میزان فعال بودن بیماری مرتبط می باشد. ارتباط پلی مورفیسم ژنی اینترلوکین (IL) -17 و حساسیت به SLE مورد بحث است. در اینجا، ارتباط پلی مورفیسم ژنIL-17A rs2275913 با SLE و ارتباط آن با ویژگی های بالینی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها. در مجموع 80 بیمار با SLE و 80 شاهد سالم وارد شدند. چندشکلی ژنی G-197A در سلولهای تک هسته ای خون محیطی شرکت کنندگان با استفاده از ARMS-PCR مورد مطالعه قرار گرفت. داده های بالینی و دموگرافیک و تظاهرات SLE ثبت شد. همبستگی پلی مورفیسم مورد مطالعه با داده های بالینی بررسی شد. نتایج. در گروه SLE، فراوانی آلل rs2275913 بیشتر از گروه شاهد بود (به ترتیب 2/22% در مقابل 40/14%؛OR = 1.70 ، 95٪CI = 0.95-3.02 ، p = 0.07). علاوه بر این، فراوانی ژنوتیپ های AA و AG در موارد SLE در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود (به ترتیب 8/33% در مقابل 5/22%) که از نظر آماری معنی دار نبود (102/0 = p). بین ژنوتیپ های AA و آنتی بادی های ضد dsDNA مثبت (049/0 = p) و همچنین بین ژنوتیپ GA و تظاهرات پوستی (049/0 = p) در گروه SLE تفاوت معنی داری وجود داشت. 57 درصد (45n =) از بیماران مبتلا به لوپوس دارای SLEDAI بالاتر از 6 بوده و بیماری فعالی داشتند. هیچ ارتباط معنی داری برای بقیه داده های بالینی و دموگرافیک و تظاهرات SLE مشاهده نشد (05/0> p).