اثر بهبود تصویر در قدرت تشخیص پوسیدگی های بین دندانی بدون حفره در تصاویر رادیوگرافی دیجیتال

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی ت‌أثیر بهبود تصویر از طریق افزایش کنتراست و اعمال فیلتر Highlights/Shadows در تشخیص پوسیدگیهای بین دندانی در تصاویر رادیوگرافیک با استفاده از دو گیرند دیجیتالی Kodak RVG 5100 و Digora (Soredex) بود. روش کار و مواد: از 130 سطح پروگزیمالی بدون حفر دندانهای خلفی با استفاده از دو گیرند دیجیتالی RVG و Digora، رادیوگرافی به عمل آمد و سپس این تصاویر با افزایش کنتراست و فیلتر Highlights/Shadows به صورت جداگانه بهبود یافته و توسط سه مشاهده گر از نظر وجود یا عدم وجود پوسیدگی با استفاده از مقیاس 5-point confidence ارزیابی شدند. تشخیص قطعی پوسیدگیها, بعد از برش دندانها و بررسی هیستولوژیک به وسیل استریومیکروسکوپ بدست آمد. نتایج تشخیصی هر سری از تصاویر، قبل و بعد از بهبود تصویر به وسیل مقایسه با نتایج بررسی هیستولوژیک به عنوان Gold Standard، با استفاده از آنالیز منحنی ROC (Receiver Operating Characteristic) و محاسب حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و دقت کلی تعیین گردید. یافته ها: سطح زیر منحنی ROC در تصاویر گیرند RVG بعد از بهبود تصویر با افزایش کنتراست و فیلتر Highlights/Shadows، اگر چه بیشتر از سطح زیر منحنی ROC تصاویر قبل از بهبود تصویر بود؛ ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. (به ترتیب 0/268=P و 0/844=P) مساحت زیر منحنی ROC در گیرند Digora در تصاویر با کنتراست بالا به طور قابل توجهی بیشتر از مساحت زیر منحنی ROC در تصاویر قبل از بهبود بود (0/014=P). مساحت زیر منحنی ROC در تصاویر با فیلتر Highlights/Shadows در گیرند Digora تفاوت قابل ملاحظه ای با تصاویر قبل از بهبود نداشت (0/181=P). نتیجه گیری: در این مطالعه، بهبود تصویر با افزایش کنتراست فقط در تصاویر گیرند Digora باعث تقویت دقت تشخیصی پوسیدگیهای بین دندانی شد. بهبود تصویر با استفاده از فیلتر Highlights/Shadows در هیچ کدام از گیرنده ها ت‌أثیری در تقویت تشخیص پوسیدگی های بین دندانی نداشت.