بررسی اثر محلول ستریماید-کلرهگزیدین بر روی ثبات رنگ و استحکام خمشی پلی متیل متاکریلات بیس دنچر متحرک

Abstract

مقدمه: در پروتکلهای درمانی ، همیشه رعایت بهداشت و پیشگیری از بیماریها مقدم بر درمان آن است که از مهمترین موارد ضدعفونی کننده ستریماید-کلرهگزیدین میباشد که بررسی تاثیرات آن بر ساختارهای دندانی امری ضروری است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر محلول ستریماید-کلرهگزیدین بر روی ثبات رنگ و استحکام خمشی پلی متیل متاکریلات بیس دنچر متحرک میباشد.

روش اجرای تحقیق: این مطالعه بر روی 40 نمونه اکریلی گرما پخت VERACRIL, New Stetic S.A, Guarne, Antioquia, Colombia (20 نمونه ستریماید-کلرهگزیدین و 20 نمونه کلرهگزیدین) انجام گرفت. ثبات رنگ و استحکام خمشی نیز ثبت شد. سپس داده ها بر اساس آزمون من ویتنی و t مستقل مقایسه شد.

نتایج: یافته های مطالعه ما نشان داد که استحکام خمشی تفاوت آماری معناداری میان Cetrimide/Chlorhexidine و Chlorhexidine نداشت اما مشخص شد که میانگین تغییر رنگ در گروه Cetrimide/Chlorhexidine به مراتب کمتر از گروه Chlorhexidine بود به گونه ایی که به ترتیب برابر با (86/0)49/1 واحد و (0.86)51/5 واحد بود.

بحث و نتیجه گیری: Chlorhexidine دارای اثرات کمتری بر خواص فیزیکی و شیمیایی پلی متیل متاکریلات میباشد و میتوان از آن به جای Chlorhexidine جهت میکروب زدایی استفاده نمود و از آنجایی تغییر رنگ پلی متیل متاکریلات دارای اهمیت زیادی میباشد، Cetrimide/Chlorhexidine دارای قابلیت عدم تاثیر بر تغییر رنگ پلی متیل متاکریلات بوده و ماده ایی موثر در میکروب زدایی میباشد.