تغییرات یک ساله کارکرد شناختی بیماران اولین اپیزود سایکوز ناشی از مصرف مواد

Abstract

الگوی مصرف مواد طی سالهای اخیر در ایران تغییر کرده و از مواد افیونی سنتی به موادی با اشکال جدیدتر و مواد صناعی تبدیل شده است. همچنین الگوی عوارض و صدمات ناشی از آن هم در این مدت در همه ابعاد به خصوص بعد روانپزشکی تغییر کرده و مراکز درمانی با طیفی از اختلالات ناشی از این مواد نو ظهور روبه رو شده اند. یکی از بارزترین عوارض، اختلال سایکوتیک ناشی از مصرف مواد و تاثیر آن در عملکردهای شناختی (حافظه، توجه و سرعت روانی- حرکتی) می باشد. این مطالعه با هدف تغییرات یک ساله کارکرد شناختی بیماران اولین اپیزود سایکوز ناشی از مصرف مواد انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مطالعات تحلیلی- مقطعی بوده و جامعه آماري شامل بیماران مبتلا به اولین اپیزود ناشی از مصرف مواد می باشد. 80 بیمار بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مصاحبه SCID 5 CV، مصاحبه بالینی DSM 5، و بسته کاغذی مدادی ارزیابی شناختی در آزمودنی های فارسی زبان (PCAP) در بدو بستری و مجدداً یکسال بعد مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با نرم افزار SPSS 23 وP- Value≤ 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در مطالعه حاضر بیماران مبتلا به اولین اپیزود ناشی از مصرف مواد از لحاظ کارکدهای شناختی نسبت به جامعه نرم از توانایی های ضعیف تری برخوردار بوده و پس از سپری شدن یکسال، در توجه و تمرکز و حافظه کاری با بهبود و پیشرفت معنادار مواجه بوده اما در عملکرد اجرایی همچنان نقصان برقرار بود.