استفاده از میدودیرین در کاهش داروهای وازوپرسور در بیماران بستری در آی سی یو

Abstract

بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) اغلب با وازوپرسورهای داخل وریدی درمان می شوند. هیپوتانسیون مداوم و وابستگی به وازوپرسورهای IV در بیمارانی که احیا شده اند منجر به تاخیر در ترخیص از ICU می شود که این می تواند باعث افزایش بار سلامتی و اقتصادی ناشی از بیماری بر فرد و شبکه بهداشتی جامعه شود. تجویز میودیرین از طریق تسریع قطع داروهای وازوپرسور و در نتیجه تسریع ترخیص بیمار از ICU می تواند در این زمینه بسیار تاثیرگذار باشد. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی اثر میدودیرین در کاهش داروهای وازوپرسور در بیماران بستری در آی سی یو انجام شد. روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی که از تاریخ 1/4/1402 تا تاریخ 15/5/1403 انجام پذیرفت، تعداد 120 نفر از بیماران بزرگسال بستری در ICU با افت فشار خون و نیاز به وازوپرسورهای وریدی وارد مطالعه شدند. در ابتدای مطالعه فشار خون هدف (فشار خون سیستولیک یا میانگین فشار خون سیستولیک) توسط پزشک معالج در ثبت نام هر بیمار تعیین شد. اطلاعات بیماران در دو گروه دریافت کننده میدودرین به همراه وازوپرسور و دریافت کننده وازوپرسور بدون میدودرین از پرونده بیماران جمع آوری شد و سپس داده ها آنالیز شد. نتایج: یافته‌های ما نشان داد که تجویز میدودرین می‌تواند با تسریع در قطع داروهای وازوپرسور و در نتیجه تسریع در ترخیص بیمار از ICU، در این زمینه بسیار مؤثر باشد. استفاده از میدودرین با کاهش قابل توجهی در مدت زمان استفاده از وازوپرسورها همراه بود که منجر به کاهش مدت اقامت در ICU و بخش و بهبود نتایج کلی بیماران شد. این نتایج نشان می‌دهد که میدودرین می‌تواند نقش مهمی در بهینه‌سازی مدیریت بیماران وابسته به وازوپرسور در شرایط مراقبت‌های ویژه ایفا کند.