فراوانی و علل هیپوفسفاتمی در بیماران دیالیز صفاقی

Abstract

مطالعه حاضر به بررسی فراوانی و علل هیپوفسفاتمی در بیماران دیالیز صفاقی می پردازد. طی یک مطالعه توصیفی تحلیلی، تعداد 150 بیمار نارسایی کلیوی که از ابتدای سال 1388 تا انتهای سال 1389 در بخش دیالیز صفاقی بیمارستان امام رضا تبریز پذیرش شده بودند, مورد بررسی قرار گرفتند. موارد هیپوسفاتمی در بیماران دیالیز صفاقی شناسایی و سپس بین دو گروه با و بدون هیپوفسفاتمی با تعداد برابر یافته های حاصل مورد مقایسه قرار گرفتند. میانگین سنی مورد مطالعه 16/07+-62/45 سال بود. 56% بیماران مونث و 44% مذکر بودند. شیوع هایپوفسفاتمی در بیماران مورد بررسی 6/66% بود. در گروه دچار هایپوفسفاتمی نسبت به گروه کنترل بطور بارزی میانگین مدت زمان دیالیز بیشتر (28/52+-35/66 ماه در برابر 27/65+-31/10 ماه، 0/001>p)، سطح iPTH پایین تر (280/7 در برابر 394/3 میلی گرم بر دسی لیتر، 0/009=p) و میانگین سطح فسفات مایع صفاقی پایین تری (1/46+-13/29، 0/001>p) داشت. تفاوتی بین دو گروه از نظر میانگین وزن بیماران، میزان هایپرگلیسمی و سطح کلسیم سرم وجود نداشت.