روش کاربرد تحریک الکتریکی عصب تیبیال خلفی در سندروم مثانه بیش فعال: مرور نظام¬مند و فراتحلیل

Abstract

چکیده مقدمه و هدف: سندروم مثانه بیش‌فعال به‌عنوان یک سندروم علامتی، نشان‌دهنده اختلال عملکرد دستگاه ادراری تحتانی است که با احساس دفع اضطراری ادرار با یا بدون بی اختیاری همراه است، این سندروم معمولا با علائم سندرم مثانه دردناک همراه می¬شود که با درد مزمن کف لگن و احساس فشار و ناراحتی در مثانه شناخته می¬شود. درمان‌های فعلی این سندروم در حال حاضر روش¬های رفتاردرمانی، درمان دارویی، روش‌های کم تهاجمی تحریک عصبی ساکرال و تحریک عصب خلفی تیبیال و جراحی است. هدف از انجام این مطالعه مرور نظام¬مند، بررسی روش‌های کاربرد تحریک عصب تیبیال خلفی در درمان سندروم مثانه بیش فعال و مثانه دردناک می‌باشد. مواد و روش کار: این مطالعه به‌صورت مرور نظام‌مند با هدف بررسی مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی و شبه تجربی در بیماران مبتلا به سندوم مثانه بیش‌فعال و مثانه دردناک انجام شد .در این مطالعات درمان تحریک عصب تیبیال خلفی به¬روش سطحی یا سوزنی انجام شده بود. بعد از بررسی کیفیت مطالعات از نظر خطر سوگیری با استفاده از چک‌لیست ارزیابی کیفیت JBI مطالعات وارد مطالعه مروری گردید و در صورت وجود شرایط انجام فراتحلیل مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته‌ها: از بین 2282 مطالعه، 63 مطالعه (با حجم نمونه 4833) با بررسی معیارهای ورود وارد مطالعه حاضر شدند. از بین این مطالعات 37 مطالعه (با حجم نمونه 3357) وارد فراتحلیل شدند و بیشتر مطالعات به دلیل پراکندگی روش‌های مطالعه و متغیرهای مورد ارزیابی قابلیت انجام فراتحلیل را نداشتند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج فراتحلیل انجام شده و پراکندگی مطالعات از نظر روش¬های مداخله و جزئیات روش¬درمان نمی‌توان به¬طور قطع روش¬درمانی نهایی را توصیه کرد. ولی با توجه به خلاصه‌سازی روش‌های مداخله می‌توان تحریک عصب تیبیال خلفی از نوع سطحی با فرکانس ۲۰ هرتز با شدت تحریک در حد آستانه درد و الکترود¬گذاری بیشتر از 5 سانتی¬متر بالای مالئول داخلی برای الکترود اول و الکترود دوم در اطراف مالئول داخلی را پیشنهاد کرد. انجام مطالعات کارآزمایی بالینی با کیفیت بالا می‌تواند در نتیجه‌گیری قطعی در مطالعات مروری آینده کمک کننده باشد. کلیدواژه‌ها: بی‌اختیاری اورژانسی، سیستیت بینابینی، نرومدولاسیون، تحریک عصب تیبیال خلفی