بررسی تغییرات غلظت سایتوکاین‌های التهابی اشک بیماران دیابتی در طی مراحل مختلف درگیری چشم

Abstract

رتینوپاتی دیابتی (DR) که یکی از مهم‌ترین علل نابینایی در جوامع غربی است، شایع‌ترین نوع بیماری میکروواسکولار مرتبط با دیابت بوده و شواهد فزاینده‌ای در مورد نقش التهاب، در بروز آن وجود دارد. این مطالعه، با این فرضیه که اندازه‌گیری سایتوکاین‌های اشکی بیماران دیابتی ‏ممکن است وضعیت التهابی داخل چشمی را پیش‌بینی کرده و درنتیجه منجر به تسهیل ‏کنترل پیشرفت بیماری گردد، طرح‌ریزی شد. در این راستا، غلظت اشکی سه نوع سایتوکاین با خصوصیات مختلف آنژیوژنیک شامل IL-1RA با خصوصیت آنتی‌-آنژیوژنیک، IL-8 با خصوصیت پرو-آنژیوژنیک و TNF- α با ویژگی دوگانه آنتی-‌آنژیوژنیک و پرو-آنژیوژنیک در بیماران دیابتی فاقد رتینوپاتی، دارای رتینوپاتی غیر‌پرولیفراتیو و دارای رتینوپاتی پرولیفراتیو، اندازه‌گیری شده و با افراد سالم (فاقد دیابت) به‌عنوان گروه کنترل، مورد مقایسه قرار گرفت. روش کار: پس از انتخاب شرکت‌کنندگان در پژوهش، از مجموع ۹۰ فرد که شامل؛ ۲۰ فرد غیر دیابتی (گروه کنترل)، ۲۰ بیمار دیابتی فاقد رتینوپاتی (DNR)، ۲۵ بیمار دیابتی دارای رتینوپاتی غیر‌پرولیفراتیو (NPDR) و ۲۵ بیمار دیابتی دارای رتینوپاتی ‌پرولیفراتیو (PDR) بود، نمونه اشکی جمع آوری شده و غلظت سه سایتوکاین IL-1RA، IL-8 و TNF-α به روش ELISA اندازه‌گیری شد. سپس داده‌های حاصل از این ارزیابی با استفاده از روش‌های آنالیز آماری، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در نمونه اشکی افراد دیابتی، غلظت TNF-α و IL-8 بیشتر از گروه کنترل بوده، درحالی‌که مقادیر اشکی IL-1RA در بیماران دیابتیک، نسبت به گروه کنترل، دچار کاهش قابل‌ملاحظه‌ای شده بود.