پایش محیطی و بیولوژیکی مواجهه با فیوم‏ها در بین جوشکاران

Abstract

مقدمه و هدف: امروزه جوشکاری و مشاغل وابسته به آن جزء مشاغل رایج می‏باشند. مواجهه با فیوم‏های فلزات از عمده‏ترین خطرات در حین جوشکاری می‏باشد. نوع جوشکاری، ماهیت فلز و غیره از جمله عواملی هستند که بر میزان مواجهه با فیوم های فلزی تاثیرگذار می‏باشند. این مطالعه‏ با هدف ارزیابی مواجهه تنفسی و بیولوژیکی و آسیب DNA سلولی ناشی از مواجهه با فیوم‏های فلزی در حین جوشکاری انجام شد. مواد و روش‏ها: این مطالعه در بین جوشکاران و گروه کنترل انجام شد. نمونه‏های هوا از منطقه تنفسی جوشکاران جهت بررسی میزان مواجهه با فیوم های فلزی انجام شد. جهت پایش بیولوژیکی مواجهه با فیوم های فلزی، میزان فلرات آهن، کروم و نیکل در نمونه ادرار جوشکاران اندازه‏گیری شد. میزان آسیب DNA در سلول‏های دهانی جوشکاران با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس بررسی شد. همبستگی بین غلظت فیوم در نمونه‏های ادرار با میزان آسیب سلولی با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون (اسپیرمن) و ارتباط خطی آن‏ها با آزمون رگرسیون خطی بررسی شد. یافته‏ها: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد مواجهه با نیکل و آهن در جوشکاری قوس الکتریکی، کروم و آهن در جوشکاری آرگون بالاتر از حدود استاندارد ارائه شده توسط سازمان ACGIH می‏باشد. همچنین غلظت آهن در جوشکاری قوس الکتریکی و CO2 در نمونه‏های ادرار بالاتر از حدود استاندارد بیولوژیکی بود. نتایج بررسی آسیب DNA و آسیب سلولی نشان داد، در هر سه نوع جوشکاری میزان آسیب DNA و آسیب سلولی نسبت به گروه کنترل به طور معنی‏داری بیشتر بود (05/0< P). همچنین نتایج نشان داد که بین میزان غلظت کروم در نمونه‏های ادرار با آسیب سلولی ارتباط خطی ضعیفی وجود دارد. نتیجه‏گیری: جوشکاران در معرض مواجهه با فیوم‏های جوشکاری قرار دارند و سلامت آن‏ها در معرض خطر می‏باشد. آزمون میکرونوکلئوس به عنوان روشی غیر تهاجمی برای پایش سمیت سلولی ناشی از مواجهه با فلزات پیشنهاد می‏گردد. نیاز است سیاست‏گذران سلامت نظارت‏ها و حمایت‏های لازم جهت اجرای اقدامات کنترلی به منظور کاهش مواجهه با فیوم‏های جوشکاری را مدنظر قرار دهند.